Ήμουν σίγουρος οτι ήθελες να είσαι πληροφορημένος...

Aν και ο πλυθησμός της Kίνας ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο, τα επίθετα είναι κάτι περισσότερο από διακόσια. Απ' όλες τις φυλές του πλανήτη, οι μόνοι που δεν χρησιμοποιούν τη φωτιά είναι οι Άνταμαν και οι Πυγμαίοι.Eίναι αδύνατον να φτερνιστείς με τα μάτια ανοιχτά. Ένα τυπικό κρεβάτι "φιλοξενεί" περίπου 6 δισεκατομμύρια κομματάκια σκόνης. Γενικότερα, το 70% της σκόνης που υπάρχει σ' ένα οποιοδήποτε σπίτι προέρχεται από νεκρές φολίδες ανθρώπινου δέρματος. Ένας άνθρωπος έχει τις ίδιες πιθανότητες να σκοτωθεί από κεραυνό όσες έχει να σκοτωθεί πέφτοντας από το κρεββάτι: Mία στα 2.000.000. Oι πιθανότητες να πεθάνει από δάγκωμα φιδιού είναι 1 στα 3.000.000. Yπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθεί κάποιος από φελλό σαμπάνιας παρά από δηλητηριώδη αράχνη. Επειδή οι πατάτες δεν αναφέρονται στη Βίβλο, οι Σκωτσέζοι για πολλούς αιώνες δεν τις έτρωγαν. H ανθρώπινη καρδιά δημιουργεί τόση πίεση στο αίμα που αυτό θα μπορούσε φεύγοντας από την καρδιά να αναπηδήσει σε ύψος 10 μέτρων. H βασίλισσα Bικτωρία απαγόρευσε με νόμο την ομοφυλοφιλία των ανδρών, αλλά όχι των γυναικών γιατί δεν πίστευε πως μπορεί να υπάρξει θυλυκή ομοφυλοφιλία. Aρα ο νόμος θα ήταν άχρηστος. Η Γη αυξάνει το βάρος της (καθημερινά) κατά 100 τόνους λόγω της πτώσης αστρικής σκόνης στην επιφάνειά της. Η γυναίκα που έχει εμφανιστεί στα περισσότερα εξώφυλλα του γνωστού περιοδικού "ΤΙΜΕ" (10 φορές) είναι η Παναγία.H κάρτα του Al Capone έγραφε πως είναι πωλητής επίπλων. H λέξη τουρισμός προέρχεται από την πρώτη μαζική επίσκεψη στην ιστορία: έγινε στην γαλλική περιοχή Tours. Η μέση νοικοκυρά περπατάει 15 χιλιόμετρα καθημερινά, κάνοντας δουλειές στο σπίτι. Περπατάει σχεδόν 6 χιλιόμετρα ετησίως, ξοδεύοντας παράλληλα 25 ώρες, μονάχα για να στρώσει τα κρεβάτια. Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί περίπου 3 δευτερόλεπτα. Η Παρασκευή και 13 θεωρείται άτυχη μέρα, γιατί την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307 ο Πάπας, σε συνεννόηση με τον βασιλιά της Γαλλίας, εξέδωσε μυστική διαταγή θανάτωσης των Ναϊτών Ιπποτών. Η πρωτεύουσα της Βολιβίας, Λα Πας, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 4.000 μέτρων, είναι σχεδόν άφλεκτη. Η περιεκτικότητα του αέρα σε οξυγόνο είναι τόσο μικρή, που μόλις και μετά βίας μπορεί να συντηρήσει τη φωτιά. Η πρώτη διαφήμιση προφυλακτικών εμφανίστηκε στο περιοδικό "Τάτλερ", στο τεύχος της 12ης Μαΐου του 1709. Η τότε ονομασία τους ήταν "μηχανές που προστατεύουν από τα τραύματα της αγάπης"! Η σοκολάτα περιέχει την ίδια ουσία -φενιλεθιλαμίνη- που παράγει ο εγκέφαλος του ανθρώπου που είναι ερωτευμένος! Η τραγουδίστρια Λένα Γκόλμπερτ Φορντ, η οποία ερμήνευσε το τραγούδι "Keep the home fires burning" ("Κρατήστε τις φωτιές των σπιτιών αναμμένες"), κάηκε μέσα στο σπίτι της. Κάθε 30 δευτερόλεπτα κατατίθεται μία μήνυση στις ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια της Α΄ Σταυροφορίας, μια ομάδα φανατικών στρατιωτών, οι οποίοι έστεκαν μεν καλά στα μυαλά τους, αλλά ήταν απελπισμένοι, βάδιζαν για πολλές ώρες πίσω από μια χήνα, καθώς πίστευαν ότι ήταν ευλογημένη από το Aγιο Πνεύμα! Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της επικής ταινίας "Η Βίβλος", ο σκηνοθέτης Τζον Χιούστον δήλωσε: "Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο Θεός, αλλά εγώ δυσκολεύομαι πολύ". Κατά τον Μεσαίωνα, τα ζώα δικάζονταν ακόμη και με την ποινή του θανάτου. Το 1386, ένα γουρούνι καταδικάστηκε σε απαγχονισμό (και αφού νωρίτερα του είχαν κόψει τα πόδια), με το αιτιολογικό της δολοφονίας ενός κοριτσιού. Πριν την εκτέλεση, είχαν ντύσει το γουρούνι με τα ρούχα του θύματος. Μεταξύ 1666 και 1766, 250.000 Αφρικανοί σκλάβοι πέθαναν διασχίζοντας τον Ατλαντικό κατά την μεταφορά τους στις αποικίες της Αμερικής. Η θνησιμότητα του "φορτίου" σε κάθε ταξίδι ήταν 10-12%.Μέχρι τον 14ο αιώνα, τα ρολόγια είχαν μόνο ωροδείκτη. Έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δύο αιώνες για να προστεθούν λεπτοδείκτες και δευτερολεπτοδείκτες! Μέχρι τον 7ο μήνα της ζωής του, ένα μωρό έχει την δυνατότητα να αναπνέει και να καταπίνει ταυτόχρονα. Ένας ενήλικας δεν μπορεί να το κάνει ποτέ αυτό. Μια έρευνα του "Κλαμπ Μεντ" έδειξε πως τα ζευγάρια που κάνουν δίαιτα κατά την διάρκεια των διακοπών τους, τσακώνονται τρεις φορές συχνότερα, σε σχέση με αυτά που τρώνε κανονικά. Μια καρέκλα σε ένα γραφείο μετακινείται περίπου 8 μίλια τον χρόνο. Ο αναπτήρας εφευρέθηκε πριν από τα σπίρτα. Ο Ντεκάρτ ανακάλυψε το "Σύστημα Συντεταγμένων", παρατηρώντας μια μύγα να περπατάει σ' ένα ταβάνι με πλακάκια. Στη Ζιμπάμπουε ζει μια φυλή ιθαγενών , τα μέλη της οποίας έχουν μόνο 2 δάχτυλα σε κάθε τους πόδι. Στην αιματηρή μάχη του Ρουρκ (1789), ένας Άγγλος στρατιώτης γλίτωσε από την μανία των Ζουλού, μπαίνοντας σε μια ντουλάπα! Οι ιθαγενείς, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ τους ντουλάπα στη ζωή τους, πίστεψαν πως ήταν κάποιο είδος δέντρου και δεν ασχολήθηκαν μαζί της. Στην Ιαπωνία παράγουν τετράγωνα λεμόνια, είναι πιο εύκολο να συσκευαστούν. Στην "Τόρα", τον εβραϊκό νόμο που αποτελείται από τα πρώτα 5 βιβλία της Βίβλου, υπάρχουν 613 εντολές, από τις οποίες οι 365 είναι απαγορεύσεις! Στις περισσότερες διαφημίσεις που έχουν εμφανιστεί ρολόγια χειρός, η ώρα δείχνει 10:10. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Αϊόβα που έγινε το 1969, το άγχος των γονέων κατά την διάρκεια της σύλληψης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του φύλου του παιδιού. Το παιδί παίρνει τα φύλο του γονέα με το λιγότερο άγχος. Τα γουρούνια δε μπορούν να κοιτάξουν ποτέ τον ουρανό. Τα κραξίματα της πάπιας δεν έχουν αντίλαλο.Τα μάτια μας έχουν πάντα το ίδιο μέγεθος εκ γεννετείς, αλλά οι μύτες και τα αυτιά μας συνέχεια μεγαλώνουν. Τα μήλα είναι αποτελεσματικότερα από την καφεΐνη στο να κρατούν τους ανθρώπους ξύπνιους το πρωί. Την εποχή της παντοδυναμίας της Σπάρτης, το 400 π.Χ., υπήρχαν 25.000 μόνιμοι κάτοικοι και 500.000 σκλάβοι! Την πρωταπριλιά του 1957, πολλοί από τους Βρετανούς πίστεψαν την φάρσα που έστησε ένας παρουσιαστής του τηλεοπτικού δικτύου BBC: Στο ρεπορτάζ, που παρουσιάστηκε στην εκπομπή του, Ιταλοί "αγρότες" συνέλεγαν από δέντρα την ανοιξιάτικη σοδειά ζυμαρικών. Για τις ανάγκες της φάρσας, ένας κάμεραμαν είχε κρεμάσει, σ' ένα ελβετικό χωριό, ζυμαρικά στα κλαδιά των δέντρων. Το ανθρώπινο σώμα έχει 45 μίλια νεύρα. Το βρετανικό υπουργείο Αμυνας, στις πρώτες μέρες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έκρινε πως τα αεροπλάνα δεν είχαν καμια στρατιωτική αξία, καθώς κανένας πιλότος δεν θα μπορούσε να βλέπει με τον αέρα να τον χτυπάει στα μάτια με 50 χλμ./ ώρα. Το κτίριο της Όπερας του Καϊρου καταστράφηκε από φωτιά, το 1970. Για κακή του τύχη, ο πυροσβεστικός σταθμός βρισκόταν μέσα στο ίδιο κτίριο. Το λαμπερότερο μέρος της Γης που φαίνεται από το Διάστημα είναι το Λας Βέγκας. Το μεγαλύτερο όνομα πόλης στον κόσμο αποτελείται από 167 γράμματα. Tο μόνο φαγητό που δεν τρώνε οι κατσαρίδες είναι τα αγγούρια. Το νομικό καθεστώς για τη γυναίκα, στην Ελλάδα, προσδιοριζόταν έως το 1975 από τον Αστικό Κώδικα του 1940 (έργο του Μεταξά). Εκεί καθοριζόταν ότι "ο άνδρας είναι η κεφαλή της οικογένειας" και ότι "επί διαφωνίας, υπερισχύει η γνώμη του ανδρός". Το πιο δυνατό ζώο είναι ένα ...σκαθάρι (Scarabaeidae) που συναντάται κυρίως σε τροπικές ζώνες. Μετρήθηκε ότι μπορεί να σηκώσει 850 φορές το βάρος του. Σαν να σήκωνε ένας μέσος άνθρωπος 64 τόνους. Το σέλινο έχει "αρνητικές θερμίδες". Καταναλώνεις περισσότερες θερμίδες για να το φας από αυτές που σου προσφέρει όταν το τρως. Το σωτήριο έτος 1800μ.Χ. στην Αγγλία οποιοσδήποτε δοκίμαζε να αυτοκτονήσει και δεν τα κατάφερνε καταδικαζόταν σε θάνατο! Tο συνολικό όνομα του Hνωμένου Bασιλείου είναι: «Hνωμένο Bασίλειο της Mεγάλης Bρετανίας, Bόρειας Iρλανδίας και του Berwick-upon-Tweed». To τελευταίο είναι μια πολύ μικρή πόλη στα σύνορα με την Σκωτία, την οποία διεκδικούσε ο βασιλιάς των Σκωτσέζων επι μακρόν. H πόλη αυτή μάλιστα ήταν επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Γερμανία, μέχρι το 1987 επειδή ο Tσόρτσιλ κήρυξε τον πόλεμο με το συνολικό όνομα του Hνωμένου Bασιλείου, αλλά στην συνθήκη συνθηκολόγησης ξεχάστηκε να αναγραφεί. Τον 10ο αιώνα, ο Μεγάλος Βεζίρης της Περσίας έπαιρνε όλη την προσωπική του βιβλιοθήκη (117.000 τόμοι) μαζί του, όπου κι αν πήγαινε. Μάλιστα, τους τόμους μετέφεραν καμήλες, οι οποίες είχαν εκπαιδευτεί προηγουμένως να βαδίζουν με ...αλφαβητική σειρά! Τον 15ο αιώνα, στη Βαυαρία, τα μέλη της ευαγγελικής σέκτας "Αδερφότητα της Μοραβίας", εξαιτίας της αποστροφής τους απέναντι στη βία και την αιματοχυσία, όταν έπρεπε να εκτελέσουν κάποιον τον γαργαλούσαν μέχρι θανάτου! Τον 18ο αιώνα στη Αγγλία, στις παράνομες λέσχες, όπου ο τζόγος ανθούσε, υπήρχε ένας υπάλληλος που η μόνη του δουλειά ήταν να καταπιεί τα ζάρια σε περίπτωση που έκανε έφοδο η αστυνομία! Τον Μάιο του 1992, ο γιατρός Σέσιλ Γιάκομπσον καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση για απάτη. Ο Γιάκομπσον, επί 20 χρόνια, διηύθυνε μια κλινική εξωσωματικής γονιμοποίησης στη Βιρτζίνια. Το σφάλμα του ήταν ότι σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούσε το δικό του σπέρμα. Στο τέλος, είχε "αποκτήσει" 70 παιδιά!Τουλάχιστον άλλοι 9.000.000 άνθρωποι έχουν γενέθλια την ίδια μέρα με εσένα. Υπάρχουν 336 λακουβίτσες σε ένα μπαλάκι του γκολφ Η ηλεκτρική καρέκλα ανακαλύφθηκε από έναν οδοντίατρο! Η Γη ζυγίζει περίπου 6.588.000.000.000.000.000.000.000 τόνους! Μια κατσαρίδα μπορεί να ζήσει χωρίς κεφάλι για πολλές εβδομάδες, στο τέλος πεθαίνει από ασυτία! Ο Thomas Edison, ο εφευρέτης της ηλεκτρικής λάμπας, φοβόταν το σκοτάδι! Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πεθαίνανε πριν τα 30! Ο χρυσός είναι το μοναδικό μέταλλο το οποίο δεν σκουριάζει ακόμη κι όταν θαφτεί κάτω από τη γη για χιλιάδες χρόνια. O Mel Blanc (η φωνή του Mπαγκς Mπάνι) ήταν αλεργικός στα καρότα. Οι Εσκιμώοι είναι ο μοναδικός λαός που δεν παίζει τυχερά παιχνίδια.

Οπως Σας Αρεσει ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ ως 7/6

Γραμμένο ανάμεσα στο 1598 και το 1600, το Όπως σας αρέσει οφείλει πολλά στον μύθο της Αρκαδίας και στην παράδοση των βουκολικών ειδυλλίων της Αναγέννησης, όπου η αγροτική εξοχή και τα δάση προσφέρουν άσυλο στους φυγάδες της πόλης ή της Αυλής και γίνονται το ιδανικό -και ουτοπικό- πλαίσιο για αγνούς έρωτες και ευτυχισμένη ζωή. Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης της σαιξπηρικής κωμωδίας εκτυλίσσεται στο δάσος του Άρντεν. Εκεί καταφεύγουν ο Ορλάντο, κυνηγημένος από τον μεγαλύτερο αδελφό του, μαζί με τον γέρο υπηρέτη Αδάμ, και η εξορισμένη από τον θείο της Ροζαλίντα μαζί με την αγαπημένη ξαδέλφη της Σήλια και τον τρελό της Αυλής. Εκεί βρίσκονται κι άλλοι εξόριστοι, ο έκπτωτος Δούκας, πατέρας της Ροζαλίντας, οι άρχοντες που τον ακολούθησαν, καθώς και οι γηγενείς, βοσκοί και βοσκοπούλες. Όλος αυτός ο καλός κόσμος θα μπλεχτεί σε λογιών-λογιών κατακτητικές επιχειρήσεις, σε ιστορίες αγάπης, μεταμφίεσης και αλλαγής ταυτότητας, φύλου και κοινωνικής τάξης, σε παιχνίδια παραπλάνησης και αποπλάνησης, μέσα σε ένα κλίμα ευωχίας και εύθυμης διάθεσης, απ’ όπου όμως δεν λείπουν ο φιλοσοφικός στοχασμός, η οικολογική ανησυχία και μια δόση μελαγχολίας. Στο τέλος, η –σχεδόν μαγική- μεταστροφή των κακών σε καλούς, η αποκατάσταση εξουσιών και αγαθών στους νόμιμους δικαιούχους τους και τα δεσμά του γάμου που θα ενώσουν τους ερωτευμένους, φαίνεται να προοιωνίζονται ένα καλύτερο «αύριο», έναν κόσμο απόλυτα «τακτοποιημένο» και ως εκ τούτου τέλειο, μια δυνατότητα για το ανθρώπινο γένος επιστροφής στον Παράδεισο, την ευτυχία.Το Όπως σας αρέσει δικαιώνει πλήρως τον τίτλο του μια που μπορεί να εκληφθεί είτε ως ένα συντηρητικό έργο που επιβραβεύει τα συμβατικά κοινωνικά ήθη με την τελική ειδυλλιακή επιστροφή στην κανονικότητα και την νομιμότητα, είτε ως ένα έργο ανατρεπτικό που εκθέτει την αστάθεια των παραδοσιακών σεξουαλικών ρόλων και αξιών. Σ’ αυτή την «αμφιβολία» συμβάλλει δραστικά και η σύμβαση του ελισαβετιανού θεάτρου που θέλει άνδρες ηθοποιοί να ερμηνεύουν όλους τους ρόλους, και τους γυναικείους.Την ίδια σύμβαση -και με ανάλογο στόχο- χρησιμοποιεί και η Angelus Novus στην παράστασή της, και προτείνει μια κωμωδία απαλλαγμένη από τα κακά επιθεωρησιακά στερεότυπα, από την πρόκληση εύκολου γέλιου, π.χ., μέσα από τη γελοιοποίηση είτε της γυναίκας είτε της ομοφυλοφιλίας που υπαινίσσεται η παρενδυσία. Αφήνοντας ανοιχτό το νόημα του έργου. Για να του δώσουν ένα οι θεατές. Αυτό που τους αρέσει. Όπως τους αρέσει.Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 9.30

Συντελεστές:Μετάφραση: Ελένη Μερκενίδου Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης Σκηνικά-Κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης Μουσική: Κωστής Βοζίκης Επιμέλεια κίνησης: Έφη Δρόσου Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου – Δημήτρης Θεοχαρούδης (ομάδα beforelight) Βοηθός σκηνοθέτη - εκγύμναση ηθοποιών: Λιάνα ΤαουσιάνηΒοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Δαμιανίδου

Ηθοποιοί: Νίκος ΑλεξίουΓιάννης ΔρακόπουλοςΘοδωρής ΘεοδωρίδηςΔημήτρης ΚαρτόκηςΑντώνης ΚρόμπαςΚώστας ΛούκαςΛεωνίδας ΜαράκηςΤάσος ΜπαρνιαδάκηςΔημήτρης Ντάσκας

Διάρκεια παράστασης: 2 ώρεςΤιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ (κανονικό) – 15 ευρώ (φοιτητικό) – 10 ευρώ (ομαδικό)

Η Επιστροφή (διήγημα)

Η επιστροφή



Εδώ και κάμποσα χρόνια είχε αποφασίσει να μην ξαναμιλήσει ποτέ. Είτε επειδή ένιωθε ότι δεν είχε και πολλά να πει, είτε επειδή είχε κουραστεί να μιλάει. Ούτε ο ίδιος ήξερε τον πραγματικό λόγο. Ίσως επειδή το να μιλάει κανείς σήμαινε ότι ακούει και το να ακούει σήμαινε ότι έπρεπε να απαντάει. Κι όταν απαντάς , δεν μπορείς να απαντάς επιλεκτικά. Απαντάς στα πάντα, αφού ακούς τα πάντα. Ήταν μια φθινοπωρινή μέρα που σταμάτησε να μιλάει. Έτσι απλά. Ο πατέρας του, ένας γέρος που κάπου τον βρήκε μικρό και τον μεγάλωσε, τον πήγε στους γιατρούς. Εκείνοι μέχρι που τον τσίμπησαν με βελόνα στα πόδια για να δουν αν θα μιλήσει, αλλά ο Μανόλης δεν τους έκανε τη χάρη....
Κακό που τον βρήκε , νέο παιδί… άκουγε συνέχεια να λέει μια γριά που είχε ένα μαγαζί με ψαλίδια και κλωστές κάτω από το σπίτι του. Το έλεγε πάντα δυνατά, λες και ο Μανόλης εκτός από μουγκός ήταν και κωφός.. Μια φορά γύρισε και την κοίταξε άγρια στα μάτια , εκείνη όμως αντί να φοβηθεί ή να ντραπεί , του είπε… Θες να μιλήσεις κακόμοιρο , έτσι δεν είναι ; Και τι να πεις... Από εκείνη τη μέρα, ο Μανόλης αποφάσισε ότι έπρεπε να βρει τρόπο να την συμπαθήσει. Κάτι όχι δύσκολο, μια που ο ότι έβαζε στο μυαλό του, το έκανε. Αρκούσε μόνο να πάρει την απόφαση. Έτσι , λίγο καιρό μετά, άρχισε να δουλεύει τρία πρωινά τη βδομάδα στο ψαλιδοκλωστάδικο της γριάς. Τρία πρωινά, αφού εκείνη δεν είχε να τον πληρώσει για παραπάνω κι αφού ένας άντρας στο μαγαζί, έστω και μουγκός , δημιουργούσε μια αίσθηση ασφάλειας στη γριά γυναίκα.
Τα υπόλοιπα πρωινά της εβδομάδας , πήγαινε στην εκκλησία , για πέντε λεπτά . Αυτό το πεντάλεπτο ήταν αρκετό γι’ αυτόν . Ποτέ δεν προσευχόταν. Ποτέ δεν ζητούσε κάποια χάρη από το Θεό. Για πέντε λεπτά ο Μανόλης δεν σκεφτόταν τίποτα. Μύριζε το κερί και άφηνε τα χρώματα του ναού να τον γλυκάνουν. Τα πρόσωπα στις εικόνες του ήταν πολύ οικεία . Σαν να τα γνώριζε από παλιά. Σαν να τους είχε μιλήσει όταν κι ο ίδιος μίλαγε. Σαν να είχε συναντήσει κάποια από αυτά στο δρόμο . Ποτέ κανείς δεν τον είδε σε στάση προσευχής. Ήταν κάθε φορά όρθιος δίπλα στην πόρτα λες και φοβόταν να προχωρήσει παρά μέσα. Ανέκφραστος και φοβισμένος μα ευλαβής .
Ο Μανόλης πήρε ένα ψαλίδι και το ανοιγόκλεισε... Είδε ότι ήθελε ακόνισμα. Το ακόνισε. Ήταν ένα παλιό ψαλίδι που είχε μείνει απούλητο χρόνια τώρα και είχε σκουριάσει. Μεγάλο, μαύρο και ανυπόμονο... Το έδειξε στη γριά. Η γριά κατάλαβε…Το θες; Δικό σου… Ήξεραν καλά και οι δυο ότι κανείς δεν θα το αγόραζε... Το μαγαζί δεν είχε κόσμο . Η γριά ένιωθε ευλογημένη που είχε βρει τον Μανόλη. Μπορούσε να του πει τα πάντα και να είναι σίγουρη ότι δεν θα τα πει πουθενά. Μια μεγάλη εξομολόγηση χωρίς φόβο και πάθος λίγο πριν πεθάνει, αν και η ίδια του έλεγε … Οι γυναίκες στην οικογένεια μου δεν πεθαίνουμε. Ξέρεις πόσο χρονών πέθανε η μάνα μου; Ενενήντα οκτώ. Και η γιαγιά μου εκατόν τέσσερα. Και η μάνα της γιαγιάς μου εκεί. Όλες αργούν. Η αδερφή μου με περνάει οκτώ χρόνια και ζει ακόμα. Καλύτερα κι από μένα. Βέβαια αυτή έχει παιδιά κι εγγόνια να την φροντίζουν και ποτέ της δεν δούλεψε. Εγώ ήμουν πιο όμορφη, γι αυτό και δεν παντρεύτηκα. Ήμουν η πιο όμορφη στην πόλη. Οι άντρες ψιθύριζαν μεταξύ τους όταν με έβλεπαν αλλά κανείς δεν τολμούσε να με ζητήσει. Φοβόντουσαν. Οι γυναίκες έλεγαν για μένα ότι ήμουν μάγισσα. Και ξέρεις, εκείνα τα χρόνια τα πίστευαν κάτι τέτοια.. Κοίτα τα μαλλιά μου... Ακόμα τα έχω όλα και πάντα μακριά.... Άσπρα βέβαια, δεν τα βάφω όπως η αδερφή μου.. Αλλά αυτή έχει και άντρα, γι αυτό τα βάφει... Εγώ είχα γνωρίσει κάποτε έναν άντρα που μου άρεσε αλλά ήταν φτωχός και όταν το άκουσε ο πατέρας μου έγινε έξαλλος. «Αυτόν θα πάρεις που πεινάει;» είπε. «Δεν την έχω εγώ την κόρη μου για τα μούτρα του».... Αυτός τελικά έγινε πάμπλουτος και έχει πολυκατοικίες δικιές του και δεν παντρεύτηκε ποτέ... Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν έμεινε μόνος του γιατί δεν μπορούσε να με ξεπεράσει αλλά ποτέ δεν τόλμησα να του μιλήσω ξανά... Εδώ μένει... Τρία στενά παρακάτω... Τον βλέπω καμιά φορά, κάνει πως δεν με βλέπει... Έχει γίνει σαν όλους τους γέρους , τρέχει στα καφενεία να ξεχάσει.... Να τον έβλεπες στα νιάτα του... Ξανθός, σαν στάχυ τα μαλλιά του μακριά και κάτι μάτια σαν ωκεανός… Και ένα ανάστημα... Παλικάρι ήτανε.. Σαν εσένα.... Τώρα έχει καμπουριάσει και είναι φαλακρός... Τα μάτια του όμως παραμένουν τα ίδια... Να με κοίταζε πάλι μια φορά.... Μια ματιά να μου έριχνε βρε Μανόλη..... Κάθε φορά που περνάω δίπλα του, το καταλαβαίνω ότι διαβάζει τη σκέψη μου... Αλλά δεν με κοιτάει... Μπορεί να φοβάται ότι θα του μιλήσω... Θέλει κι άλλο, ακόνισε το κι άλλο... Και τι φοβάται; Σαν πως τι θα μπορούσα να του πω; Παντρέψου με; ... Τότε έπρεπε. Έπρεπε να μην άκουγα τον πατέρα μου και να κλεφτώ... Θα είχα τώρα και παιδιά και πολυκατοικίες και εγγόνια.... Και δεν θα είχα και την αδερφή μου να μου παριστάνει τη βασίλισσα ... Τώρα... Με φωνάζουν ψαλιδού ... Κανείς δεν ξέρει το όνομα μου ... Και να ‘τανε κανένα δύσκολο... Μαρία με λένε, όχι Ελπινίκη... Καημό το χω να ακούσω να με φωνάξουν Μαρία.... Ή γιαγιά θα με φωνάξουν ή θα μου μιλήσουν στον πληθυντικό χωρίς να με ρωτήσουν το όνομα μου... Τι να το κάνουν το όνομα μου; Τους είναι άχρηστο αφού το έχουν σίγουρο ότι αύριο μεθαύριο θα πεθάνω... Δεν ξέρουν όμως το μυστικό μου.... Όταν το αποφασίσω Μανολάκη μου να ψοφήσω, γιατί εγώ θα το αποφασίσω, θα σου πω το μυστικό λίγο πριν... Το μυστικό της ζωής... Μόνο σε σένα... Να ξέρεις Μανολάκη μου, εμείς αποφασίζουμε πότε θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο, ούτε οι γιατροί, ούτε ο Θεός... Εμείς οι ίδιοι...
…Τον είδα και χτες έξω από την εκκλησία του Χριστού… ξεκίνησε μια άλλη μέρα τον πόνο της πάλι η γριά και ο Μανόλης τύλιγε και ξετύλιγε ένα κουβάρι κόκκινη κλωστή να περάσει η ώρα…Φόραγε κασκόλ και σκούφο για το κρύο.. Σαν να μου φάνηκε ότι κούτσαινε λίγο... Δεν με κοίταξε φυσικά.... Είχε το βλέμμα χαμηλωμένο ..... Όπως τότε που μου είχε πει πως με θέλει κι εγώ του σήκωσα το κεφάλι να το δω στα μάτια του. Και το είχα δει. Με ήθελε. Σαν το παιδί τη σοκολάτα. Ήταν λιγωμένος πριν καν με φάει.. Εγώ έβλεπα το φούσκωμα στο παντελόνι του… Ο Μανόλης κοίταξε τη γριά. ..Τι νομίζεις ; Επειδή με βλέπεις γιαγιά; Γριά δηλαδή, γιατί οι γιαγιάδες έχουν εγγόνια κι εγώ δεν έχω.. Ήμουν κι εγώ νέα και ο πόθος με έτρωγε. Σηκωνόμουν τις νύχτες από τρελά όνειρα. Γεμάτα φωτιά για εκείνον . Τον έβλεπα να στέκεται να με κοιτάζει κι εγώ να χαϊδεύομαι γι αυτόν.. Να βάζει τα δάχτυλα του στο στόμα μου κι εγώ να γλυκαίνομαι σαν να χα στο στόμα μου τη θεία κοινωνία... Ποτέ δεν έγινα δικιά του.. Μια φορά ξύπνησα στη σκέψη του και πήρα από την κουζίνα τον πλάστη της μάνας μου. Το σεντόνι γέμισε αίματα. Το πέταξε η μάνα μου γιατί αν το ‘βλεπε ο πατέρας μου, θα με κούρευε και θα μ’ έδιωχνε από το σπίτι. Άλλα χρόνια τότε... Βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να το δει ο πατέρας μου, ήταν συνέχεια πιωμένος. Μια φορά μάλιστα είχε γυρίσει σπίτι και η μάνα μου έλειπε στο χωριό της για κάτι κληρονομικά. Πολύ μικρή εγώ... Αυτός μεθυσμένος... Δεν θυμάμαι πολλά ή ήμουνα πολύ μικρή για να θυμάμαι ή απλά δεν θέλω να θυμάμαι. Τα χέρια του ήταν σκληρά... Τα μάτια του θολωμένα και η αναπνοή του μύριζε κρασί. Με έβαλε μπρούμυτα, μου κατέβασε το βρακί και έκανε τη δουλειά του ανενόχλητος από εκεί που κανείς δεν θα το καταλάβαινε ποτέ. Γιατί τότε έπρεπε να είμαστε ανέγγιχτες στο γάμο. Όχι όπως τώρα , που η κάθε μια χαίρεται όλη την πόλη πριν παντρευτεί.. Κι η αδερφή μου παρθένα παντρεύτηκε... Τώρα βέβαια , μετά το γάμο, ποιος ξέρει τι έκανε ... Εγώ πιστεύω ότι όλο κάτι έκανε. Κανείς δεν είναι πιστός Μανόλη μου σε κανέναν. Όπως οι άνθρωποι στον Χριστό. Όλοι χεσμένο τον έχουν. Ακόμα κι αυτοί που ξημεροβραδιάζονται στην εκκλησία. Ιδίως αυτοί. Να σου πω εγώ ιστορίες... Αυτιά να έχεις να ακούς.. Που έχεις... Στόμα δεν έχεις... Και καλύτερα τελικά... Κι εγώ που μιλάω τι κατάλαβα; Όποτε χρειάστηκε να μιλήσω στη ζωή μου, η απόλυτη σιωπή. Μουγκή . Σαν εσένα καλή ώρα. Κι όταν έπρεπε να μουγκαθώ μίλαγα κι έλεγα ... Κι εγώ δεν ξέρω τι έλεγα... Αχ Μανόλη μου... Να σε είχα γιο, να είχα κι εγγόνια... Δεν θα με φώναζε γεροντοκόρη η αδερφή μου.. Αστείο δεν είναι; Για σκέψου, είναι πιο γριά από μένα οκτώ ολόκληρα χρόνια και με φωνάζει γεροντοκόρη... Μωρέ αν ήθελα εγώ... Συνέχεια με κοίταζε ο άντρας της, και δεν ήταν άσχημος... Αλλά μετά γέννησε τον πρώτο της γιο, κι έκανα ότι δεν καταλάβαινα. Άνοιξα και το μαγαζί.... Άλλαξα και γειτονιά... Βλέπω τα εγγόνια της κάθε Χριστούγεννα... Θεία, θεία φωνάζουν κι εγώ τους πάω δώρα και τους δίνω λεφτά και κάνω πως τ’ αγαπάω.. Δεν τα αγαπάω μωρέ Μανόλη... Τα μισώ... Γιατί τα αγγίζει εκείνη... Κι αν δεν το αγγίζεις μόνο εσύ το παιδί, τότε δεν είναι δικό σου. ... Ο Μανόλης ξανακοίταξε τη γριά με πολύ τρυφερότητα. Η γριά όμως τρόμαξε γιατί αυτό το βλέμμα του Μανόλη έμοιαζε με το βλέμμα που δεν είχε κατακτήσει όταν ήταν νέα... Μια χαμένη ευκαιρία... Ήταν ξένο και οικείο μαζί... Ήταν χθεσινό... Και δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό για έναν γέρο άνθρωπο από ένα τέτοιο βλέμμα... Η γριά σταμάτησε να μιλάει .Ο Μανόλης της έπιασε τα χέρια και η Μαρία χωρίς να το σκεφτεί, χωρίς να καταλάβει, ένιωσε το σώμα της να ηρεμεί… Σταμάτησε να σκέφτεται το οτιδήποτε και αφέθηκε στα χέρια του. Την φίλησε στο στόμα. Της έβγαλε τα ρούχα και την ξάπλωσε στο πάτωμα... Ο μουγκός πήρε το ψαλίδι και το κουβάρι που κρατούσε έπεσε από τα χέρια του στο πάτωμα. Και το πάτωμα γέμισε αίμα. Το ίδιο και το μαγαζί. Η πόλη ολόκληρη έγινε κόκκινη…
Το βράδυ εκείνο ο Μανόλης περπάτησε σε κόκκινους δρόμους . Άνοιξε ξένες πόρτες και γέμισε τα χέρια του κόκκινα μήλα που τα δάγκωσε και έσταξαν αίμα. Όσοι τον είδαν μπροστά τους έτσι, δεν τρόμαξαν , ίσα -ίσα που τους θύμισε κάποιον , αλλά κανείς τους δεν κατάφερε να θυμηθεί ποιόν. Ο Μανόλης γύρισε στο σπίτι του πρωί και όταν βγήκε στο μπαλκόνι , είχε ήδη αρχίζει να χαράζει και η πόλη να ξαναγίνεται γκρίζα. Εκείνο το πρωινό η Μαρία, νέα πια, συνάντησε τον Θεό και το παιδί του. Σε μια πόλη με μικρούς δρόμους και τεράστια σπίτια. Σε μια χρωματιστή πόλη με μεγάλα ψάρια στους δρόμους, ο Θεός και το παιδί του έπαιζαν όπως ένας πατέρας παίζει με τον γιο του... Οι δυο τους, χωρίς να τους ενοχλεί και να τους αγγίζει κανείς ... Η Μαρία δεν είδε τα πρόσωπα τους καθαρά, ήταν λίγο απομακρυσμένη απ’ αυτούς. Πήρε όμως μια βαθιά ανάσα και γέμισε μέσα της κερί…

Λ.Μ.