Θα δείξει μωρό μου ...(ή θα βρέξει μωρό μου...)

Ήθελα να σου πω αυτά τα απονέρια.. ξέρεις.. αυτά που μας άφησε για λίγο η βροχή..
Δεν έμεινα στο σπίτι, ήρθα σε βρήκα…
Σε κρατούσα κι απορούσα το ‘’λίγο μου’’..

Εδώ θα στο χαλάσω. Θα σε πειράξω..
Θα τραβήξω μ’ ένα τριαντάφυλλο στο στόμα μου μια γραμμή πάνω στο δικό σου…
Οι μέρες θα τρέξουν.. οι νύχτες θα περιμένουν..

Δεν ριμάρω, απέχω… Κρατάω τη στιγμή , αυτές όλες σαν μία και σε περιμένω..
Μήπως ριμάρω κάθε τόσο άθελα μου ; Το βλέμμα σου το παλιό τα φταίει..
Μ ‘ ένα πίνακα χορού τεράστιο πίσω απ’ το πράσινο σου…

Μην απορείς που υπάρχω… Υπήρξα από πριν και ήμουνα για σένα.
Κι αν ήμουν λιγότερο απ’ αυτό που πίστευες, συγχώρα με..
Εγώ με άγριες διαθέσεις είχα ξεκινήσει.. Πρασίνιζα μαζί σου τη βροχή…

Το κόκκινο του γδαρσίματος

Αγόρασα ένα αυτοκίνητο κάποτε. Μου είχε πάρει καιρό να μαζέψω τα λεφτά. Ήθελα ένα αμάξι για να νιώθω ανεξάρτητη. Δεν μπορούσα βλέπεις να τρέχω όλη την ώρα τον άντρα μου. Δεν ήταν ο σωφερ μου. Ένα μικρό αυτοκίνητο, μη φανταστείς. Να μπορώ να το παρκάρω εύκολα. Κι άλλωστε για τα ταξίδια είχαμε το αυτοκίνητο του Ρόμπερτ. Το δικό μου για την πόλη που το ήθελα, ήταν μια χαρά. Από μάρκες δεν ήξερα πολλά, μου λέει ο Ρομπερτ γιαπωνέζικο θα πάρεις, γιαπωνέζικο πήρα. Στην αρχή σκεφτόμουν άσπρο αλλά μόλις είδα το κόκκινο στη βιτρίνα, τρελάθηκα. Το ερωτεύτηκα , σου λέω. Όχι σαν αυτό το κόκκινο, το άλλο που είχαμε κάνει στο γάμο της Φρέντυ. Μα είναι δυνατόν κορίτσι πράμα να τη λένε Φρέντυ? Τέλος πάντων , στο θέμα μας. Το αυτοκινητάκι μου το πήρα με δόσεις. Έδινα γύρω στα 200 ευρώ κάθε μήνα. Για χρόνια,ε? Ήμουνα νια και γέρασα , που λένε.. Τέλος πάντων, 200 ευρώ δεν ήταν πολλά, έπαιρνα 900 τότε το μήνα, πριν τις περικοπές όλο αυτό. Κανείς δεν με είχε ενημερώσει για τις περικοπές, μου ήρθε ξαφνικό, βλέπεις δεν διαβάζω εφημερίδες. Μόνο το ''Εγώ''.Δεν είχαν γράψει τίποτα. Τέλος πάντων, τι έλεγα; Α, ναι.. Έδινα τα 200 για το αμαξάκι κάθε μήνα . Τα υπόλοιπα, καταλαβαίνεις, κρέμες, γιόγκα , ομοιοπαθητική και ψυχανάλυση. Αυτή η ψυχανάλυση πολύ με βοήθησε τελικά. Χαλάλι τα λεφτά. Μ έκανε να κοιτάξω μέσα μου, βαθιά μέσα μου. Και κοίταξα. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι είδα, αλλά μόνο και μόνο που κοίταξα, μου ήταν αρκετό. Αρκετό για να πάρω μια ιδέα για την ψυχοσύνθεση μου, κατάλαβες. Έμαθα ότι δεν είμαι αυτό που νόμιζα ότι είμαι . Ούτε όμως και αυτό που νομίζουν οι άλλοι ότι είμαι. Είμαι απλά αυτό που είμαι. Δηλαδή εγώ είμαι εγώ. Στην αρχή σκέφτηκα, μα είναι δυνατόν; Μου πήρε τρία χρόνια ψυχανάλυσης, για να καταλήξω στο αυτονόητο ; Μην το γελάς καθόλου, χρυσή μου. Τα αυτονόητα είναι που δεν ξέρουμε. Τα άλλα λίγο πολύ μας τα θυμίζουν οι γύρω μας, θέλοντας και μη. Από πού ξεκίνησα την κουβέντα; Α, ναι.. Το κόκκινο αμαξάκι μου. Το κουβαδάκι μου , έτσι το έλεγα. Έμοιαζε λίγο με κουβά σε σχέση με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Ήταν μικρό, αλλά ψηλοτάβανο. Κι αν πηγαίνει ο νους σου στο πονηρό, να πηγαίνει.. Ένα βράδυ πολύ μας βόλεψε με τον Ρόμπερτ. Ούτε σε ξενοδοχείο να είμασταν. Άσε που δεν τα μπορώ τα ξενοδοχεία. Αισθάνομαι συνεχώς ότι με κινηματογραφούν για να με βγάλουν στο διαδίκτυο. Θα μου πεις, σπίτι δεν είχατε; Είχαμε. Αλλά ο Ρομπ είχε ένα πάθος με τα ξενοδοχεία.. Ρώτησα τον ψυχολόγο μου, φυσικά. Μου είπε ότι ήταν κλασική περίπτωση φετιχισμού. Κάτι είχε συμβεί στην παιδική του ηλικία που τώρα του υπαγόρευε να επιζητά τον έρωτα μέσα στα ξενοδοχεία. Δεν το έψαξα παραπάνω, θα τρελαινόμουν. Εδώ μου πήρε τρία χρόνια να καταλάβω πως εγω είμαι εγω. Τέλος πάντων, στο θέμα μας. Για το αυτοκίνητο μου αμέσως αγόρασα καλύματα για τα καθίσματα. Κόκκινα , φυσικά. Όχι σαν αυτό, λίγο πιο σκούρο. Είχανε πάνω τον tweaty και τον sylvester . πολύ παιχνιδιάρικα. Άρεσαν και στον γιο μου, τον Φριτζ. Του είχα πάρει και μία κασετίνα με τον tweaty για το σχολείο. Μία μέρα γύρισε στο σπίτι κλαίγοντας. Του είχαν κλέψει την κασετίνα. Μην ανησυχείς μωρό μου, του λέω, η μαμά θα σου βρεί μια άλλη κασετίνα, καλύτερη. Όχι μου λέει, θέλω την ίδια. Παιδιά...καταλαβαίνεις. Παίρνω σβάρνα τα βιβλιοπωλεία , μέχρι που βρίσκω ακριβώς την ίδια ! Κόκκινη κι αυτή. Όχι σαν αυτό, ούτε αυτό της Φρεντυ.. Πώς να σου πω.. Πιο φούξια. Ήταν και το δέρμα της γυαλιστερό, της έδινε άλλο τόνο στην απόχρωση. Τώρα που είπα απόχρωση, αυτήν την απόχρωση εσύ πώς θα την έλεγες? Ή μάλλον όχι, μη μου πεις,θα το βρω μόνη μου. Μη μακρηγορώ, στο θέμα μας. Είχα λίγο φόβο στην αρχή με την οδήγηση, αλλά οκ. Είχα βάλει και το σηματάκι πίσω στο τζάμι που ενημέρωνε τους υπόλοιπους οδηγούς για την περίπτωση μου. Ξέρεις,όλοι οι νέοι οδηγοί αυτό βάζουν. Είναι νόμος. Έβαλα και baby on board. Έτοιμη για μεγάλες εξορμήσεις. Και πού δεν πήγα. Μέσα στην πόλη, πάντα. Κάθε πρωί πήγαινα τον γιο μου στο σχολείο. Πήγαινα στη δουλειά μου και κάθε απόγευμα τον γύριζα σπίτι. Κι εδώ που ερχόμουνα, μανικιούρ – πεντικιούρ, με τον κουβά. Στο σουπερ μάρκετ ; Το ίδιο. Παντού σου λέω, παντού.. Αφου κόντευα να ξεχάσω πώς είναι να περπατάς. Δεν με ένοιαζε όμως. Μου το είπε κι ο ψυχολόγος. Μου λέει, αφου εσυ αισθάνεσαι τόσο ωραία με την οδήγηση, να οδηγείς. Σταμάτα μου λέει επιτέλους να γεμίζεις με ενοχές τον εαυτό σου. Προσπάθησε να σε δεις λίγο απ’ έξω. Εκεί ήταν που άνοιξε για μένα ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στην ψυχανάλυση και στην δουλειά με τον εαυτό μου. Για πρώτη φορά, δεν έβλεπα απλά βαθιά μέσα μου. Με έβλεπα κι απ’ έξω μου. Και μου άρεσα. Ήμουν σε όλα μου εντάξει. Εντάξει με τον άντρα μου, εντάξει με το παιδί μου, εντάξει με τον ψυχολόγο μου. Επιπλέον ήμουν και μια νόστιμη γυναίκα. Κι αυτό μου άρεσε. Χριστέ μου, τι ευτυχία σκέφτηκα. Τα έχω όλα.. Είμαι το παν. Δεν χρειάζομαι πολλά λεφτά. Δεν χρειάζομαι καν να βγαίνω για ποτό και να ξεσκάω. Είμαι η Μάγκυ και είμαι ευτυχισμένη με τον εαυτό μου. Αυτό το κόκκινο τελικά, το βρήκα. Εϊναι το κόκκινο του γδαρσίματος. Τελειώνουμε ε; Το θέλω τέλειο . Α να τελειώσω αυτό που έλεγα... Πολλές Κυριακές μπαίναμε στο αυτοκινητάκι ο Ρομπερτ, ο γιος μου κι εγω και πηγαίναμε στην εξοχή. Εξοχή, μη φανταστείς. Κάπου κοντά που είχε πράσινο. Παίζαμε με τον μικρό, γελούσαμε. Πόσα γέλια ρίξαμε στις εξοχές. Ειδικά το παιδί, ρουφούσε την κάθε στιγμή. Έπρεπε να τον δεις. Κουκλάκι ...δεν έχεις ιδέα. Τραγουδούσαμε νομίζω; Ή μας έλεγε το παιδί ένα ποίημα που είχαν μάθει στο σχολείο, δεν θυμάμαι. Αυτό που δεν θυμάμαι, επιλεκτική μνήμη μου το είχε πει ο ψυχολόγος μου. Φαίνεται, είχα βρει τόσο πολύ τον εαυτό μου, που ο εαυτός μου, ανεξάρτητος από μένα πια, επέλεγε τι θα θυμηθεί και τι όχι. Βέβαια εγώ, τόσα χρόνια ψυχανάλυσης , είχα πια πλήρη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.
Έτοιμα τα νύχια ; Πολύ όμορφα, σ ευχαριστώ. Α, ! Τελικά τράκαρα με τον κουβά όπως γυρνούσαμε από την εξοχή. Μόνο εγώ επέζησα. Σ ' ευχαριστώ πολύ χρυσή μου.

Ευτυχείτε

ΠΕΛΑΤΗΣ Γειά σας. Μήπως πουλάτε την ευτυχία ;
ΠΩΛΗΤΗΣ Εσώρουχα πουλάμε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Ξέρετε πού θα βρω την ευτυχία;
ΠΩΛΗΤΗΣ Τι να σας πω..
ΠΕΛΑΤΗΣ Τέλος πάντων , κατάλαβα. Δεν μπορείτε να με εξυπηρετήσετε.
ΠΩΛΗΤΗΣ 'Εχω όλη την καλή διάθεση κύριε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μήπως έχετε κάποιο εσώρουχο που να αναδίδει ευτυχία;
ΠΩΛΗΤΗΣ Αυτό πώς σας φαίνεται; Υπέροχο χρώμα. Το κόκκινο του παθους
ΠΕΛΑΤΗΣ Δεν ψάχνω το πάθος , ψάχνω την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Αυτό το ροζ ;
ΠΕΛΑΤΗΣ Αυτό έχει πάνω φράουλες. Έχω αλλεργία στις φράουλες. Οι φράουλες δεν φέρνουν την ευτυχία. Τουλάχιστον σε μενα.
ΠΩΛΗΤΗΣ Λυπάμαι κύριε, ίσως να μην μπορώ να σας εξυπηρετήσω
ΠΕΛΑΤΗΣ Έχει ή δεν έχει δίκιο ο πελάτης κύριε;
ΠΩΛΗΤΗΣ Πάντα . κύριε
ΠΕΛΑΤΗΣ Ωραία, θα ήθελα να μου πουλήσετε την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Μα εδώ πουλάμε μόνο εσώρουχα, κύριε μου. Ίσως κάποιο ερωτικό αξεσουάρ για ευτυχισμένες νύχτες;
ΠΕΛΑΤΗΣ Τι εννοείτε ; Και τη μέρα τι θα κάνω;
ΠΩΛΗΤΗΣ Έχω αυτές εδώ τις υπέροχες χειροπέδες με ροζ γουνάκι.
ΠΕΛΑΤΗΣ Είναι κιτς
ΠΩΛΗΤΗΣ Αυτό εδώ το άρωμα; Μυρίστε το. Το φοράτε και όλες οι γυναίκες είναι στα πόδια σας.
ΠΕΛΑΤΗΣ Τι κάνουν στα πόδια μου;
ΠΩΛΗΤΗΣ Εννοώ τις έχετε του χεριού σας κύριε. Θα γίνετε γυναικοκατακτητής.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μάλιστα, κατάλαβα. Δεν κάνω σεξ πια. Το χω κόψει. Μου φέρνει δυστυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Μα γιατί;
ΠΕΛΑΤΗΣ Διότι μετά το σεξ, δένομαι.
ΠΩΛΗΤΗΣ Στο κρεβάτι;
ΠΕΛΑΤΗΣ Ποιο κρεβάτι;
ΠΩΛΗΤΗΣ Το δικό σας το κρεβάτι
ΠΕΛΑΤΗΣ Δεν σας καταλαβαίνω
ΠΩΛΗΤΗΣ Είπατε ότι δένεστε
ΠΕΛΑΤΗΣ Συναισθηματικά δένομαι
ΠΩΛΗΤΗΣ Δοκιμάστε να δεθείτε με σχοινιά.
ΠΕΛΑΤΗΣ Γιατί;
ΠΩΛΗΤΗΣ Είναι κινκυ. Κάνει καλό. Στη λίμπιντο.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μα σας είπα δεν ασχολούμαι με τη λίμπιντο μου. Θέλω να βρω την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Θέλετε να βρείτε την ευτυχία. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα την βρείτε σε ένα κατάστημα εσωρούχων κύριε;
ΠΕΛΑΤΗΣ Έψαξα παντού. Μόνο σε σας δεν ήρθα.
ΠΩΛΗΤΗΣ Στο φούρνο δίπλα πήγατε;
ΠΕΛΑΤΗΣ Πήγα. Μου πρότειναν κρουασάν σοκολάτας. Δεν λέω, φέρνει ευτυχία για όσο το τρως. Μετά όμως; Δεν μπορώ να τρώω 100 κρουασάν τη μέρα, όπως καταλαβαίνετε.
ΠΩΛΗΤΗΣ Μάλιστα, καταλαβαίνω…σε λίγο κλείνουμε κύριε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μα μόλις ανοίξατε, με δουλεύετε; Θέλετε να με διώξετε;
ΠΩΛΗΤΗΣ Όχι κύριε, απλά έχω να πάω να πληρώσω κάποιους λογαριασμούς
ΠΕΛΑΤΗΣ Αφήστε τα αυτά. Θέλετε να με διώξετε. Σας ζήτησα την ευτυχία και εσείς επιλέγετε να με πληγώσετε.
ΠΩΛΗΤΗΣ Δεν είχα τέτοιο σκοπό κύριε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Το κάνατε όμως. Είστε κι εσείς σαν τους άλλους.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ποιους άλλους;
ΠΕΛΑΤΗΣ Τους άλλους, τους μεγάλους.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ποιους μεγάλους;
ΠΕΛΑΤΗΣ Αυτούς που χρησιμοποιούν τους νόμους για να είναι αυτοί ευτυχισμένοι κι εμάς μας αφήνουν μέσα στη δυστυχία μας. Το κεφάλαιο.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ποιο κεφάλαιο κύριε; Ένα μαγαζάκι έχω, μια τρύπα.
ΠΕΛΑΤΗΣ Είστε ευτυχισμένος;
ΠΩΛΗΤΗΣ Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω κύριε;
ΠΕΛΑΤΗΣ Είστε ευτυχισμένος;
ΠΩΛΗΤΗΣ Όχι δεν είμαι ευτυχισμένος, ούτε θέλω να γίνω κύριε. Θέλω να κλείσω το μαγαζί και να φύγω
ΠΕΛΑΤΗΣ Δεν με αντέχετε;
ΠΩΛΗΤΗΣ Για όνομα του Θεού κύριε, δεν είπα κάτι τέτοιο. Σας είπα, έχω δουλειές.
ΠΕΛΑΤΗΣ Αν δεν βρω και σήμερα την ευτυχία, δεν ξέρω τι θα κάνω..Ή μάλλον ξέρω..
ΠΩΛΗΤΗΣ Τι εννοείτε; Με τρομάζετε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Είμαι τρομακτικός;
ΠΩΛΗΤΗΣ Καθόλου, απλά ανησυχώ. Μην κάνετε καμιά τρέλα. Οι άνθρωποι κύριε μου δεν ζουν μέσα στην ευτυχία. Απλά ζουν ευτυχισμένες στιγμές. Η ευτυχία , όπως και η λύπη συνυπάρχουν στη ζωή μας.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μπλα, μπλα μπλα μαλάκα. Τα έχω ξανακούσει αυτά και είναι μεγάλες παπαριές. Έγω γνώρισα έναν τύπο που έχει την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ε πες του να στην πουλήσει
ΠΕΛΑΤΗΣ Τον έχασα από το οπτικό μου πεδίο. Χάθηκε. Μέσα στο παρκο. Τον κυνήγησα για λίγο, αλλά δεν τον πρόλαβα . Έτρεχε. Και είχε πάρει μαζί του και την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Ίσως ένας γιατρός να σας βοηθούσε κύριε μου. Ίσως αν συζητούσατε με κάποιον..Σας παρακαλώ , δεν καπνίζουμε εδώ μέσα κύριε
ΠΕΛΑΤΗΣ Μόλις με είπατε τρελό και δεν μπορώ να ανάψω ένα τσιγάρο;
ΠΩΛΗΤΗΣ Δεν σας είπα τρελό κύριε
ΠΕΛΑΤΗΣ Με είπατε. Εμμέσως . Με θεωρείτε τρελό που αναζητώ την ευτυχία. Εσείς, που δεν θέλετε την ευτυχία είστε τρελός.
ΠΩΛΗΤΗΣ Εν πάση περιπτώσει η ευτυχία δεν εξαγοράζεται με λεφτά κύριε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Μα δεν έχω λεφτά, είμαι άνεργος. Μήπως χρειάζεστε υπάλληλο;
ΠΩΛΗΤΗΣ Όχι κύριε δεν χρειάζομαι, να είστε καλά. Κάντε μια βόλτα στη γειτονιά και ρωτήστε όλα τα μαγαζιά, μήπως και βρείτε κάτι. Να, τρία τετράγωνα παρακάτω υπάρχει ένα άλλο εσωρουχάδικο, εκεί να πάτε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Άρα , σε μαγαζί με εσώρουχα υπάρχει η ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Κύριε μου , έχουν αρχίσει και σπάνε τα νεύρα μου
ΠΕΛΑΤΗΣ Να το κοιτάξετε αυτό, είστε ευέξαπτος.
ΠΩΛΗΤΗΣ Μάλιστα, θα το κοιτάξω.
ΠΕΛΑΤΗΣ Αν η ευτυχία ήταν εσώρουχο, τι εσώρουχο θα ήταν;
ΠΩΛΗΤΗΣ Να, αυτό εδώ. Σας το χαρίζω.
ΠΕΛΑΤΗΣ Αυτό το μαύρο εσώρουχο μου προκαλεί θλίψη. Θα βάλω τα κλάματα.
ΠΩΛΗΤΗΣ Σας παρακαλώ κύριε, πρέπει να κλείσω και να φύγω
ΠΕΛΑΤΗΣ Όποιος με γνωρίζει θέλει να φύγει . Και φεύγει.
ΠΩΛΗΤΗΣ Σας διαβεβαιώ. Δεν είναι προσωπικό.
ΠΕΛΑΤΗΣ Πείτε μου κάτι. Με βρίσκετε συμπαθή; Ποια είναι η γνώμη σας για μενα;
ΠΩΛΗΤΗΣ Δεν έχω γνώμη κύριε, σας ξέρω πολύ λίγο για να έχω γνώμη
ΠΕΛΑΤΗΣ Η πρώτη εντύπωση;
ΠΩΛΗΤΗΣ Δεν είναι η καλύτερη
ΠΕΛΑΤΗΣ (ξεσπάει σε κλάματα)
ΠΩΛΗΤΗΣ σας παρακαλώ ηρεμήστε, με συγχωρείτε δεν ήθελα να σας προσβάλω.
ΠΕΛΑΤΗΣ Σας παρακαλώ βοηθήστε με να βρω την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Θα το ήθελα πολύ. Αν μπορούσα. Αλλά δεν μπορώ να σας βοηθήσω.
ΠΕΛΑΤΗΣ Φυσικά και μπορείτε να με βοηθήσετε. Είστε άνθρωπος και είμαι άνθρωπος. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένο έναν άλλο άνθρωπο, τότε ποιος μπορεί;
ΠΩΛΗΤΗΣ Ίσως πρέπει να γνωρίσετε μια γυναίκα
ΠΕΛΑΤΗΣ Μα όλα για σας περιστρέφονται γύρω από το σεξ; Η ενασχόληση σας με τα εσώρουχα σας έχει κάνει σεξομανή.
ΠΩΛΗΤΗΣ Τι σεξομανής κύριε μου; Πλάκα μου κάνετε; Έχω να κάνω σεξ εννιά μήνες.
ΠΕΛΑΤΗΣ Εννιά μήνες ; Προσφέρομαι.
ΠΩΛΗΤΗΣ Είστε γκει;
ΠΕΛΑΤΗΣ Όχι, καθόλου. Αλλά αν είναι να σας προσφέρω την ευτυχία..Και ποιος ξέρει..Ίσως ευτυχίσω κι εγω.
ΠΩΛΗΤΗΣ Θα ευτυχίσετε κάνοντας κάτι που δεν σας αρέσει;
ΠΕΛΑΤΗΣ Θα ευτυχίσω κάνοντας κάποιον άνθρωπο ευτυχισμένο.
ΠΩΛΗΤΗΣ Δεν είμαι γκει κύριε.
ΠΕΛΑΤΗΣ Λεπτομέρειες. Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχετε στεγανά με τη δουλειά που κάνετε.
ΠΩΛΗΤΗΣ Την ώρα και τη στιγμή που άνοιξα το μαγαζί. Ήθελα να γίνω τραγουδιστής.
ΠΕΛΑΤΗΣ Τραγουδίστε κάτι.
ΠΩΛΗΤΗΣ Έχω να τραγουδίσω χρόνια κύριε μου.
ΠΕΛΑΤΗΣ Δεν πειράζει. Ήρθε ο καιρός να κάνετε αυτό που θα σας κάνει ευτυχισμένο.
ΠΩΛΗΤΗΣ Μα δεν έχω ζεστάνει την φωνή μου.
ΠΕΛΑΤΗΣ Δεν έχετε ανάγκη εσείς. Τραγουδήστε !
ΠΩΛΗΤΗΣ ( τραγουδάει ένα μικρό θέμα από όπερα)
ΠΕΛΑΤΗΣ Α μα είστε καταπληκτικός ( χειροκροτάει)
ΠΩΛΗΤΗΣ Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΕΛΑΤΗΣ Πώς αισθάνεστε;
ΠΩΛΗΤΗΣ Περίεργα.
ΠΕΛΑΤΗΣ Δηλαδή;
ΠΩΛΗΤΗΣ Σαν να έχω πιει ένα μπουκάλι ουίσκι.
ΠΕΛΑΤΗΣ Η ζάλη της ευτυχίας
ΠΩΛΗΤΗΣ Μάλλον νιώθω ένα φόβο θα έλεγα
ΠΕΛΑΤΗΣ Φοβάστε την ευτυχία.
ΠΩΛΗΤΗΣ Πόσα χρόνια είχα να τραγουδήσω
ΠΕΛΑΤΗΣ Για χρόνια έχαναν αυτή τη φωνή τα αυτιά μας
ΠΩΛΗΤΗΣ Το εννοείτε αυτό;
ΠΕΛΑΤΗΣ Φυσικά και το εννοώ. Καλά, εκπλήσσομαι. Δεν σας έχουν ξαναπεί τι ωραία φωνή έχετε;
ΠΩΛΗΤΗΣ Μου το είχαν πει, βεβαίως.
ΠΕΛΑΤΗΣ Τραγουδήστε λοιπόν
ΠΩΛΗΤΗΣ (τραγουδάει πάλι, ένα άλλο θέμα)
ΠΕΛΑΤΗΣ Κι άλλο.ναι ! Υπέροχο ! Είναι καταπληκτικό. Είστε καταπληκτικός. Είστε μαγικός. Μαγεία. Μη σταματάτε σας παρακαλώ. Σας αξίζει μία θέση στη σκάλα του Μιλάνο. Πάνω στη σκάλα. Στο πιο ψηλό σκαλοπάτι. Αν ζούσε η Κάλλας θα κάνατε ντουέτο. Τι κορώνα ! Βασιλική ! Ναι, ερεθίζομαι. Καυλώνω. Κι άλλο ! Bravo, bravissimo… Tutti Bravi…Tutti… Κι άλλο. ! Έτσι, πετάξτε μακριά τα εσώρουχα. !Πετάξτε τις κυλότες στους δρόμους ! Θέλω να γεμίσει η πλατεία ζαρτιέρες ! Είμαι ευτυχισμένος !





Λ.Μ.

Το δειλινό

Το δειλινό φέρνει φωτιά
Ρημάζει τη ζωή μου
Λιώνει τα χιόνια στα βουνά
Πυρώνει την ψυχή μου

Η λάβα κάνει ποταμούς
Φόρεμα τη φοράω
Την ξετυλίγω σαν κλωστή
Κι απάνω σου κεντάω

Τ ’ αστέρια και τους ουρανούς
Κόμπους σχοινιά τα δένω
Να λύσω την αγάπη σου
Μη με κοιτάς σαν ξένο

Το παιδί ( Για τον μικρό μου ανηψιό )

Δεν είναι ψέμα
Μια αγάπη θα χωρέσει σε κουτί
Φτιάξε ένα σπίτι από χαρτί και βάλε την καρδιά σου μέσα
Κι αν είναι μάγια , κάπου υπάρχει ένα παιδί
Με μια σφεντόνα να τα λύσει , η μάγισσα για να ντραπεί
Κολλητές μου νυχτερίδες, στο φινάλε βάλτε γνώμη
Μην ζητήσετε συγγνώμη, δεν συγχωρούν οι αυταπάτες
Κι ειν το σπίτι μας μικρό να χωρέσει τις αγάπες
Γι αυτό πήραμε καρδιές τυλιγμένες σοκολάτες
Κι είναι το παιδί μικρό να προλάβει τη συνέχεια
Του παραμυθά ανέχεια και του Θεού φωνή
Κι είναι το βάσανο απλό και πολλές οι νυχτερίδες
Μικρέ μου πες μου πώς τα είδες, ποιο πάπλωμα σε σκέπασε…
Και το σπίτι αδειανό , το ταβάνι όλο στάζει
Γλυφιτζούρια εφιάλτες , κοίτα εσένα μη σε νοιάζει
Αγάπα κι αγάπα κι αγάπα όσο προστάζει της Αλίκης ο λαγός
Πιτσιρίκι μη σε νοιάζει – κι έτσι γίνεσαι καπνός.
Κι όλο αυτό, κάπου μου θυμίζει όταν ήμουνα κι εγώ στο ύψος το δικό σου – αντάξιος σου
Το παραμύθι μας αυτό, εδώ τελειώνει
Καμιά ψυχή δεν θα πληγώνει φτιαγμένη από χαρτί
Και κάτι που δεν σου χω πει θα μας ενώνει
Σ αγαπώ που σαι παιδί – κι όσο ο χρόνος μεγαλώνει μαζί μου παιδί…
Υστερόγραφο σου γράφω να σου πω για το φεγγάρι
Ο Ποπάυ στο αμπάρι κλείστηκε κι έφτασε εκεί
Υστερόγραφο σου γράφω να σου πω και για τη γη
Είναι ίδια με φεγγάρι αρκεί να χεις ψυχή – την δική σου την ψυχή

το παιδί με τη φωνή της Σοφίας Φιλιππίδου

Ενήλικο νανούρισμα

Ενήλικο Νανούρισμα


Μα και μα μαμά
Στο βάζο μαρμελάδα
Να ΄χα μια βροχή
Μαζί και μια λιακάδα

Και μετά και πώς
Με το στυλό τα λάθη
Σβήνω χαρακιές
Κανείς να μην το μάθει


Να ΄μουν πάλι παιδί
Να πιπιλάω το δάχτυλο μου
Να μην ξέρω γιατί
Να ξεχνάω το θυμό μου

Να ΄μουν πάλι παιδί
Να πιπιλάω το δάχτυλο μου
Να ΄μαι κάπου εκεί
Και να κάνω το δικό μου


Μπα και μπα μπαμπά
Στο πάπλωμα τ΄αστέρια
Να ΄χα μια φωνή
Νανούρισμα στα χέρια

Και μετά και τί
Και έχω κι ένα σκύλο
Άργησες κι εσύ
Και δεν σε θέλω φίλο


Λεωνίδας Μαρακης

Ρο

ΡΟ

Μιά ιστορία
Δέκα είχε ρο
-Όπως κι αν την πώ-
Για τη Ριρί και το Ρορό

Παιδιά σαν ήταν
Στο νησί της Ρω
Ήταν και τα δυό
Ανίκανα να πουν το ρο

Ξεμυαλιστήκαν
Δίπλα στο νερό
Το κουτσομπολιό
Στον άνεμο σαν το φτερό

Δεν τ’ αρνηθήκαν
Κάναν ιερό
Γάμο φορετό
Ριρί να φοβήται Ρορό

Σεντόνι βγάλαν
Σάλτσα πουμαρό
Κάναν κι ενα γιό
Στη βάφτιση τον είπαν Ρο

Χρόνια περάσαν
Δώδεκα θαρρώ
Έψην’ η Ριρί
Φαϊ του Ρο και του Ρορό

Μαχαίρι πήρε
Χάδι κοφτερό
Έσφαξ’ η Ριρί
Το γιό της Ρο και το Ρορό

Δυό φράσεις είπε
-Και δεν απορώ-
«Άλλο δεν μπορώ»
«Χριστούλη μου λέω το ρο»

Λεωνίδας μαράκης

* Ευχαριστώ τη Δήμητρα Γαλάνη για την ιδέα να το διαβάσει η Σοφία και φυσικά τη Σοφία Φιλιππίδου για την ανάγνωση

Ο μονόλογος του Ριχάρδου - Σημείωμα αυτοκτονίας

Στον Ody…

Γράφω ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Έχω γράψει πολλά τέτοια κατά καιρούς αλλά πάντα στο τέλος τα σκίζω και τα πετάω στα σκουπίδια ,μερικές φορές τα καίω με το τσιγάρο μου. Για να ζήσω; Δεν ξέρω. Είναι Τετάρτη βράδυ. Ένα υπέροχο βράδυ του Νοέμβρη με δροσερό αεράκι στο μικρό μας μπαλκόνι. Ένα ανοιξιάτικο βράδυ του χειμώνα. . Για μένα έχει μεγάλη σημασία η μέρα που θα αυτοκτονήσω. Ο καιρός. Πρέπει να είναι μία όμορφη ημέρα. Μία μέρα απενοχοποιημένη. Απόψε είναι τόσο όμορφα. Δεν με νοιάζει που την άλλη βδομάδα κάποιοι περιμένουν να πληρώσω την πιστωτική. Δεν με νοιάζει που έχει χαλάσει το αυτοκίνητο μου εδώ και τέσσερις μήνες. Δεν θέλω να το επισκευάσω. Με τα πόδια είναι καλύτερα. Είναι πιο όμορφη η πόλη με τα πόδια.

Από μικρός φοβόμουν τα ύψη γι αυτό θα αυτοκτονήσω από ψηλά. Θα πέσω από την ταράτσα της πολυκατοικίας μου. Εγώ, ένας ένοικος του ισογείου , θα ανέβω στην ταράτσα και θα πέσω. Από κάτω υπάρχουν τέντες γι αυτό και πρέπει να κάνω ένα άλμα . . Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Κάθε φορά το σκέφτομαι, πίνω για να το κάνω και μετά το μετανιώνω. Κάνω πίσω. Όχι γιατί φοβάμαι τον θάνατο, αλήθεια, τον επιζητώ. Φοβάμαι την πτώση. Κι αν έβρισκα άλλο τρόπο; Πάλι τα ίδια. Φοβάμαι τον πόνο. Το μαχαίρι και το αίμα, τα χάπια και τον πόνο στο στομάχι. Δεν έχω ανακαλύψει κάποιον ανώδυνο τρόπο μέχρι σήμερα. Γι αυτό και κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο, παρακαλάω το Θεό ή το Σατανά- ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σε ακούσει πρώτος- να με πάρει την ώρα του ύπνου. Να φύγω από αυτόν τον γαμημένο κόσμο ήσυχα. Να μην ξυπνήσω. Όταν την επόμενη μέρα ξυπνάω και συνειδητοποιώ ότι είμαι ακόμα ζωντανός, θυμώνω.

Μαλακίζομαι συνέχεια. Κάποιες φορές είναι βαρετό. Οι τσόντες στον υπολογιστή κάνουν δουλειά, δεν λέω, αλλά μέχρι ένα σημείο. Από κάποια στιγμή και μετά τα έχεις δει όλα. Αυτό που με καυλώνει είναι τελικά η χαρά. Καυλώνω όταν είμαι χαρούμενος. Γι αυτό και θέλω να αυτοκτονήσω, δεν είμαι χαρούμενος. Σπάνια. Έχω έναν διαδικυακό κήπο. Στο facebook. Βρίσκω ζώα στον κήπο μου, όπως και στους κήπους των άλλων . Έχω εθιστεί. Παίρνω μεγάλη χαρά όταν βρίσκω τον κόκκινο σκίουρο Νάτκιν .Όταν βρίσκω ένα ελάφι, ένα μυθολογικό τέρας ή έναν ασβό. Σχεδόν θέλω να τραβήξω μαλακία από τη χαρά μου. Με τους ανθρώπους δεν ξέρω τι θα κάνω. Δυσκολεύομαι. Όσοι πίστεψα αποδείχτηκαν βλάκες. Και αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι επαληθεύεται μία φράση που μου είχε πει η μητέρα μου. «Μικρέ Ριτσαρντ , να θυμάσαι κανένας δεν θα σ αγαπήσει ποτέ όσο η μητέρα σου»… Ήθελα πάντα κάποιος να μ’ αγαπήσει πιο πολύ από τη μητέρα μου. Μάλλον ήθελα πολλά. Δεν έχω περουσιακά στοιχεία για να πεις ότι πρέπει να αφήσω κάτι σε κάποιον. Τον υπολογιστή μου δεν τον αφήνω σε κανέναν. Τον έχω κλειδώσει με κωδικό, δεν θα μπορούν να τον ανοίξουν. Το αυτοκίνητο μου είναι για απόσυρση. Ούτε για απόσυρση… Για να το δεχτούν, θα πρέπει να κινείται.

Μικρός ήθελα να γίνω χορευτής- έγινα. Σπούδασα και δούλεψα. .Καμμία επιτυχία. Καταστροφή.

Πριν πέσω θα στείλω μέηλ στη φίλη μου τη Σου . Αγαπητή Σου, απόψε αυτοκτονώ χωρίς δισταγμό και με απόλυτη συνείδηση. Μη νιώσεις ενοχές και πόνο. Είναι το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ για τον εαυτό μου. Επιτέλους θα βρω την ηρεμία που αναζητώ τόσα χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Ενημερώνω εσένα γιατί σε εμπιστεύομαι. Θέλω κίτρινα τριαντάφυλλα στην κηδεία. Τα λατρεύω και παρόλα αυτά ποτέ κανείς δεν μου τα πρόσφερε .Επίσης πες στη μητέρα μου να κλείσει τον θερμοσίφωνα. Ελπίζω να περάσεις μια όμορφη ζωή. Σε φιλώ. Ριτσαρντ, νεκρός πια.

Πάλι δεν τα κατάφερα. Με έπιασε ίλιγγος στη θέα του δρόμου από τόσο ψηλά. Το χασίσι δεν βοήθησε καθόλου. Σκέφτηκα το acqua forte . Θα πονέσει πολύ όμως και μπορεί να κρατήσει ο πόνος για ώρα. Θα κάψω το τελευταίο μου σημείωμα αυτοκτονίας. Έτσι και το βρει η μητέρα μου θα θυμώσει πολύ. Δεν μου επιτρέπει να αυτοκτονήσω. Θεωρεί την αυτοκτονία αποτυχία. Μου απαγορεύει την αποτυχία. Τώρα που το σκέφτομαι , με έναν τρόπο μου απαγορεύει και την επιτυχία. Θα ξαναστείλω μέηλ στη Σου. Σου, συγγνώμη για την αναστάτωση. Πάλι δεν τα κατάφερα. Θα σε κρατάω ενήμερη, Ρίτσαρντ.

Πίνω καφέ. Κάνω χασίς . Πίνω τεκίλες μετά τον καφέ και τρώω γλυκά μετά το χασίς. Έχω πάρει κιλά. Λίγα χρόνια πριν το σώμα μου ήταν τόσο αδύνατο και τόσο γραμμωμένο. Πήγαινα γυμναστήριο 4 φορές την εβδομάδα. Τώρα δεν αντέχω να περάσω ούτε απ’ έξω. Κουράζομαι και μόνο στη σκέψη. Το σώμα είναι μάταιο. Ο εγκέφαλος μετράει πιο πολύ. Όλα είναι εκεί.

Μέχρι πριν κάποια χρόνια πηδιόμουν ασύστολα. Έβρισκα νόημα στο πήδημα. Με την Γκουέν, τη Ρόζμαρυ , τον Φριτζ. Τώρα δεν με ενδιαφέρει το σεξ. Για έρωτες και αγάπες, δεν το συζητώ φυσικά. Δεν πιστεύω στις σχέσεις γιατί δεν πιστεύω στις ανθρώπινες σχέσεις .

Θα τραγουδήσω. Μου αρέσει να τραγουδάω . Διάφορες λέξεις μου έρχονται στο μυαλό. Ασύντακτα. Μια δικιά μου αυτοσχέδια μελωδία κάθε φόρά.-σ’αυτό το σημείο πρέπει να σας ενημερώσω ότι ο μαλάκας ο συγγραφέας δεν μου έχει γράψει αυτές τις λέξεις κι έτσι εγώ κάθε φορά, σε κάθε παράσταση πρέπει να αυτοσχεδιάζω με αποτέλεσμα να αγχώνομαι και να ντρέπομαι και να θέλω πραγματικά να αυτοκτονήσω. ( αυτοσχεδιάζει με 6-7 λέξεις )

Γράφω σημειώματα αυτοκτονίας. Κάθε μέρα 2-3 . Νιώθω γραφικός. Ανοίγω το λεξικό να πάρει στροφές το μυαλό μου. Να αναγκαστώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από το θάνατο.

Εθελοντικός/ εθελοντισμός/εθελοτυφλώ/εθελούσιος/εθίζω/έθιμο/εθιμοτυπια/εθιμοτυπικός/εθισμός/εθνεγερσία/εθνεγέρτης/εθνικισμός/εθνικιστής/εθνικοποίηση/εθνικός/εθνικοσοσιαλισμός/εθνικότητα/εθνογλωσολογία/εθνοκάθαρση/εθνολογία/θάνατος

Μα ήμουν στο έψιλον.

Κλείνω το λεξικό. Για την ακρίβεια το σκίζω και το πετάω στα σκουπίδια. Δεν το θέλω . Αυτό το λεξικό είναι αυτόνομο. Κάνει ότι θέλει.

Μ αρέσει να φτιάχνω δικές μου λέξεις. Παράδειγμα. Πώς λέγεται αυτός που πειράζει τα σπυράκια στο πρόσωπο του? Σπυραχτείρι !

Πώς λέγεται αυτός που εδώ και μια εβδομάδα προσπαθεί να αυτοκτονήσει αλλά είναι αδύναμος? weeck ! Ναι ,δεν το καταλαβαίνεις με την πρώτη ,πρέπει να το δεις γραμμένο. W E E C K … από το week και το wick !

Απο το ημερολόγιο του Ριχάρδου Φόρεστ

Αφιερωμένο στην Ερρίνα ...

Δεν θέλω να βλέπω φωτογραφίες μου.
Πνίγομαι.
Μοιάζω πολύ μ εμένα στις φωτογραφίες μου.
Είμαι σαν να είμαι εγώ.
Σαν να είμαι εγώ ο καθρέφτης του εαυτού μου.
Πόσο να το αντέξω αυτό
Δεν πρέπει να σκέφτομαι
Γι αυτό και τις έσκισα όλες
Πουθενά δεν θα βρει ποτέ κανείς μια φωτογραφία μου
Σαν να μην υπήρξα.
Θέλω να περάσω από τη ζωή σαν αέρας

Φοβάμαι
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι τι θα γίνει αφού πεθάνω
Δεν εννοώ τι θα συμβεί σε εμένα
Εμένα θα με φάνε τα σκουλήκια μ αυτό έχω συμβιβαστεί.
Φοβάμαι ότι όλοι αυτοί οι μαλάκες που με γνώρισαν σ αυτή τη ζωή θα φτιάξουν ένα γκρουπ στο facebook με το όνομα μου.
Καλό ταξίδι Richard Forrest.
Κι αν κάποιος έχει κάποια φωτογραφία μου στο σπίτι του από παλιά;
Θα είμαι στην αιωνιότητα μέσα στο facebook .
Αυτό φοβάμαι.
Φοβάμαι λίγο βέβαια γιατί πιθανολογώ ότι όταν πεθάνω θα πάψω να φοβάμαι.
Δεν θα προλαβαίνω ακριβώς.
Αυτό είναι που με ηρεμεί.
Αλλά μέχρι να πεθάνω θα φοβάμαι.
Φυσικά δεν φοβάμαι τον θάνατο

Ladose το πρωί 60 mg να ξεκινήσει η μέρα καλά.
Διαβάζω τα ζώδια.
Είμαι ιχθύες.
Το τελευταίο ζώδιο.
Πάντα δύσκολα τα μελλούμενα, τι να πεις.
Δεν το βάζω όμως κάτω.
Ο γιατρός είπε η κατάθλιψη θα υποχωρήσει.
Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι δεν πάσχω από κατάθλιψη
Απλά έχω παραισθήσεις.
Γυναίκες και γάτες μέσα στο σπίτι μου.
Στην κρεβατοκάμαρα μου
Με τις γυναίκες πιάνω κουβέντα
Ευτυχώς όχι με τις γάτες.

Σεξ υπάρχει πολύ στη ζωή μου.
Τις νύχτες και πάντα στα κρυφά
Άγριο σεξ
Αλλά κάνω σαν να μην υπάρχει σεξ στη ζωή μου
Θέλω να είμαι ένας άνθρωπος του πνεύματος γι αυτό και τις ημέρες διαβάζω.
Μαρκήσιο Ντε Σαντ .
Διαβάζω όμως και διάφορα άρθρα στο ιντερνετ. Άσχετα. Άρθρα για το ευρωπαικό κοινοβούλιο . Άρθρα για τις συνήθειες του Ομπάμα . Πώς βγάζει βόλτα το σκύλο του.
Διαβάζω για χαμένα ποιήματα που ήρθαν στο φως ξαφνικά.
Κάνω δίαιτα. Πρέπει να κάνω δίαιτα , αν θέλω να με κάνει παρέα ο κόσμος
Δεν νιώθω καταπιεσμένος. Το μόνο πρόβλημα στη ζωή μου είναι οι παραισθήσεις.
Και η ανεργία.
Σπούδασα αλλά είναι σαν να μην σπούδασα
Θέλω να ξεχάσω τα πάντα για τις σπουδές μου
Θέλω να είμαι άγραφο χαρτί πια
Δεν έχει νόημα
Νόημα

Ώρες ώρες ακούω και μουσική. Ανάλογα. Πάντα όμως μπαλάντες. Όταν ήμουν μικρός ήμουν πανκιό. Πάνε αυτά.
Και οι σφαίρες χτυπούσαν το χιόνι..
Διάφορες φράσεις προτάσεις λέξεις επαναλαμβάνονται στο κεφάλι μου συνέχεια.
Σαν να θέλω να τις πω αλλά δεν τις λέω.
Κάποιες τις διάβασα κάπου
Κάποιες τις άκουσα στην τηλεόραση
Κάποιες άλλες δεν ξέρω από πού έρχονται.
Κι αυτό μπορεί να κρατήσει μέρες μήνες
Και οι σφαίρες χτυπούσαν το χιόνι

Η Μέρυλ Στριπ διδάσκει βιολί στην τηλεόραση.
Η Μέρυλ στριπ περπατάει όμορφα
Δεν έχει καθόλου βάρος αυτή η γυναίκα
Πάω να γράψω κάτι στον υπολογιστή αλλά μου κολλάει το enter.
Τόσα κουμπιά το enter βρήκε να χαλάσει;
Θα έγραφα ένα στιχάκι.
Μ αρέσει να γράφω στιχάκια αλλά μ αρέσει να τα σβήνω μόλις τα γράφω
Τα στιχάκια δεν είναι για να μένουν.
Μετά διαβάζονται και όλοι σε καταλαβαίνουν
Όλοι γνωρίζονται μαζί σου.
Με το έτσι θέλω.
Η Μέρυλ Στριπ στην ταινία λέγεται Ρομπέρτα
Ξαφνικά θέλω να μάθω βιολί

Picture by Maria Daskalaki

Φωτοαγοραφοβία ...θα δέσει η σάλτσα ;

Δύο ώρες υπομονή μέχρι να μαλακώσει το μοσχάρι και να δέσει η σάλτσα. Στην τηλεόραση η φωτιά του Λαυρίου σε αναλυτικό ρεπορτάζ. Η φωτογραφική μηχανή πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού , μέσα στην καινούρια θήκη της. Θέλω να την βγάλω και να την προγραμματίσω για απογευματινή εξόρμηση με το στομάχι γεμάτο , μετά το κοκκινιστό, αλλά δεν το τολμώ.

Χτες πήρα το αυτοκίνητο και είπα να πάω σε ένα κεντρικό μέρος να φωτογραφίσω τους ανθρώπους. Όλον αυτό τον άγνωστο κόσμο που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και θέλω να κλέψω τις στιγμές του, χωρίς τη συγκατάθεση του. Γιατί χωρίς τη συγκατάθεση του; Διότι αν τους ζητούσα την άδεια η πιο πιθανή απάντηση θα ήταν ''όχι'', αλλά κι αν έλεγαν ''ναι'' , θα στήνονταν μπροστά στο φακό λες και ποζάρουν μπροστά απο μία παραλία στη Νάξο , ξεχνόντας οτι εγώ έφτασα μέχρι το Παγκράτι για να τους φωτογραφίσω ''φυσικά'' και ''αυθόρμητα''.

Τσάμπα πήγα μέχρι το Παγκράτι. Με έπιασε μεγάλη ντροπή. Δεν ήταν όπως τις προάλλες στον Φλοίσβο, όπου παρίστανα οτι τραβούσα τη θάλασσα και με τον ευρυγώνιο φακό έβαζα τα ''θύματα'' μου μέσα στο κάδρο. Τώρα με ψηλιάζονταν όλοι. Όλοι με κοίταζαν με καχυποψία. Ακόμα και μία ανήμπορη γριούλα που περίμενε το λεωφορείο στη στάση, γύρισε και με κοίταξε σαν να μου έλεγε ''Μην τολμήσεις''...Τρομοκρατήθηκα. Έπαθα φωτοαγοραφοβία.

Επιστρέφω στην Καλλιθέα. Αρνούμαι όμως να γυρίσω σπίτι χωρίς μία φωτογραφία . Παρκάρω απέναντι απο μία στάση λεωφορείου ( απο στάση σε στάση το πήγαινα ) και περιμένω μέσα στο αυτοκίνητο σαν παπαράτσι να πάει κάποιος στην στάση και να τον φωτογραφίσω. Κάπως καλύτερα, αν και περνούσαν συνέχεια μπροστά μου αυτοκίνητα και δυσκολευόμουν να πάρω φωτογραφίες. Επιτέλους είμαι ''ικόγκνιτο '',σκέφτομαι.. Τραβάω μερικές άστοχες φωτογραφίες, παίρνω την ντροπή και την απογοήτευση μου και γυρνάω στο σπίτι μου.

Το βράδυ μιλάω με την αδερφή μου. '' Σε είδε η Χαρούλα μέσα στο αυτοκίνητο και τράβαγες φωτογραφίες'' μου λέει. ''Έλεος '' σκέφτομαι. Πόσο θα ήθελα να είμαι αόρατος και να μπορώ να τραβάω φωτογραφίες ανενόχλητος.. Δυστυχώς όμως αυτό δεν γίνεται. Με ζουμ απο μακριά επίσης δεν γίνεται,κακό αποτέλεσμα και πολύς κόκκος .. Η λύση είναι μία. Πρέπει να πετάγομαι μπροστά στους ανυποψίαστους ανθρώπους και να τους τραβάω φωτογραφίες εν ψυχρώ. Δεν έχω άλλη επιλογή. Μπορεί να φάω και ξύλο, αλλά θα το κάνω. Αν δεν ξεπεράσω την φωτοαγοραφοβία , είμαι χαμένος. Θα φωτογραφίζω τοπία και σκύλους για μια ζωή.. Αν και εδώ που τα λέμε, πλησίασα ένα σκύλο προχτες να του πάρω το πορτρέτο και μόνο που δεν με δάγκωσε.. Φωτοαγοραφοβία και αυτός !

Θα περιμένω να δέσει η σάλτσα και μετά θα βγω με θάρρος και με τη μηχανή στα χέρια και ότι γίνει ας γίνει.. Αν δεν γυρίσω μέχρι το βράδυ, ψάξτε με σε κανένα κρατητήριο..

Η αλήθεια για τα φαντάσματα ...

Τα φαντάσματα στη ζωή μας υπάρχουν. Δεν περιμένουν να πέσει το σκοτάδι για να εμφανιστούν. Ζουν μαζί μας. Μοιράζονται μαζί μας τις πιο ιδιαίτερες στιγμές μας. Φάντασμα στη ζωή σου μπορεί να είναι κάποιος φίλος σου , κάποιος συγγενής, κάποιος εραστής ή κάποιος άγνωστος. Άλλες φορές μένουν για λίγο στη ζωή σου, άλλες φορές μένουν για χρόνια. Αν ψάξεις τις φωτογραφίες σου , σίγουρα θα βρεις κάποια φαντάσματα να ποζάρουν δίπλα σου ή να περνούν πίσω απο την πλάτη σου. Κάποια απο αυτά φαίνονται στη φωτογραφία κανονικά, σαν εσένα και μένα. Κάποια άλλα δεν τα ''πιάνει'' ο φακός , διακρίνεται όμως η αύρα τους . Τα φαντάσματα είναι πάντα φιλικά μαζί σου, κερδίζουν την εμπιστοσύνη σου και μετά σου την κάνουν ανεπανόρθωτα. Αφού σε πληγώσουν, εξαφανίζονται απο τη ζωή σου έτσι ξαφνικά όπως μπήκαν σ' αυτήν. Τα φαντάσματα δεν δίνουν λόγο σε κανέναν. Δεν δίνουν εξηγήσεις για τις πράξεις τους. Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο απο σενα και σου ρουφούν το αίμα σαν βρυκόλακες , χωρίς όμως να σε δαγκώνουν. Ύπουλα , σιγά σιγά , χωρίς να το καταλαβαίνεις. Θα το καταλάβεις μια και καλή ένα ωραίο πρωί ή τα βράδια που θα ακολουθήσουν μετά την πλήρη σου αφαίμαξη , όπου τα φαντάσματα θα σε επισκέπτονται σχεδόν κάθε νύχτα για να μη σου επιτρέψουν να τα ξεφορτωθείς ποτέ.

Δεν ξέρω να σας πω τον τρόπο για να ξεφύγετε. Φοβάμαι οτι ένα ευχέλαιο δεν βοηθάει, μια συνεδρία στον ψυχίατρο δεν είναι αρκετή και το αλκοόλ δεν είναι λύση. Ίσως το να γίνεστε μέρα με τη μέρα καλύτεροι άνθρωποι αλλά και πιο επιλεκτικοί είναι ένα μικρό αλλά αποδοτικό τιπ . Όμως θέλω να σας εφιστήσω την προσοχή στο εξής : τα φαντάσματα αυτά αλλά και άλλα πολλά (είναι συμμορία ολόκληρη) θα ψάξουν τρόπους να διεισδύσουν ξανά στη ζωή σας,.Πάντα με προσωπεία για να μην τα αντιληφθείτε. Επικεντρωθείτε στα μάτια τους πολλές φορές, σε κάθε συζήτηση και επαφή. Μια φωνούλα μέσα σας, κάπου βαθιά θα σας πει ''φύγε'' αν πρόκειται για φάντασμα... Καλό θα ήταν αυτή τη φωνή να την ακούσετε και να την εμπιστευτείτε. Προσέξτε όμως. Θέλει πολύ επιμονή , ανοιχτή καρδιά και καθαρό μυαλό για να ακούσετε αυτή τη φωνή. Η φωνή αυτή θα είναι πεντακάθαρη, κρυστάλλινη και δεν θα επιδέχεται αμφισβήτησης.

Αν τυχαία στο δρόμο δείτε κάποιο απο αυτά τα φαντάσματα, μην στρίψετε στη γωνία για να το αποφύγετε αλλά μην ανοίξετε και κουβέντα. Προσπεράστε το φάντασμα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν υπάρχει καλύτερο ''σκόρδο'' για ένα φάντασμα απο την απόρριψη.

Μη γελιέστε. Δεν θα ξεπεράσετε ποτέ την επίδραση που είχε πάνω σας το φάντασμα. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως τέτοιου είδους πληγές επουλώνονται . Δυστυχώς μένουν ανοιχτές. Ο χρόνος όμως είναι πάντα φίλος της πληγής και είναι εκεί δίπλα σας, υπομονετικός και στοργικός αρκεί να του δείξετε εμπιστοσύνη.

Τέλος, πρέπει να καταλάβετε οτι δεν είστε ο μόνος που γνώρισε ένα φάντασμα . Υπάρχουν και χειρότερες περιπτώσεις απο εσάς. Υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν ολόκληρη τη ζωή τους δίπλα σε ένα φάντασμα. Και το χειρότερο; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατάφεραν ποτέ να το αντιληφούν ...

Το σκρίνιο

Το σκρίνιο υπήρξε. Κάπου εκεί στο ογδόντα. Σήκωσε δίσκους. γυαλικά, ασημένια μαχαιροπηρουνα και κεραμικά. Σήκωσε μνήμες. Χωρίσματα για παιδικά δωμάτια και πικ απ έτοιμα να παίξουν. Το σκρίνιο είναι μύθος. Το σκρίνιο είναι μια γενιά. Το σκρίνιο χάθηκε και μπήκαν τα ράφια. Τα άθλια μοντέρνα ράφια. Το σκρίνιο μου λείπει. Μπροστά απο το σκρίνιο τα πάρτυ γενεθλίων των παιδιών. Πίσω απο το σκρίνιο οι παιδικοί έρωτες. Εγώ και το σκρίνιο. Εσύ και το σκρίνιο. Το σκρίνιο. Φωτογραφίες με τον πατέρα στο σκρίνιο. Φωτογραφίες με εμένα και το σκύλο μου στο σκρίνιο. Δύο ξένα - μα τελικά πολύ γνωστά- κορίτσια φωτογραφίζονται μπροστά απο αυτό το ίδιο γαμημένο , λατρεμένο σκρίνο. Εσύ πήρες μία πόζα μπροστά απο αυτό το σκρίνιο.
Το σκρίνο. Το σκρίνιο μου προσάνναμα για τζάκι. Το σκρίνιο μου , το σκρίνιο μου,το σκρίνιο μου...

Αδικώ

Αδικώ. Τη ζωή. Τους ανθρώπους. Αδικώ τους συγγενείς. Τους φίλους και γνωστούς. Τον εαυτό μου. Αδικώ το παρελθόν. Το παρόν. Το μέλλον μου το αδικώ. Αδικώ τα λάθη , αδικώ τα σωστά. Αδικώ τη γραμματική και το συντακτικό μου. Αδικώ τον εγκέφαλο μου. Την καρδιά μου την αδικώ. Αδικώ. Αδικώ τη μουσική. Αδικώ το πέρασμα . Το κάθε πέρασμα. Αδικώ τους δρόμους. Είμαι άδικος. Άδικος. Αδικώ τα παδιά που παίζουν στους δρόμους. Τις καφετέριες με τον απαραίτητο θόρυβο. Τα φαστ σουντ και τις παιδικές χαρές. Αδικώ τον έρωτα. Την συνύπαρξη την αδικώ. Αδικώ τη δουλειά. Αδικώ τις λέξεις και τις έξης. Αδικώ τα σχήματα και τα προσχήματα. Αδικώ το φως, αδικώ το σκοτάδι..Αδικώ τα φεγγάρια με τις νύχτες τους..Αδικώ τον ήλιο κάθε στιγμή. Αδικώ τις λαικές αγορές. Αδικώ εσένα και μένα. Μας αδικώ. Με αδικώ. Αδικία. Αδικία.Αδικία.Αδικία...

Τι σκατά θέλω πρωί πρωί ...

Ξυπνάω απότομα. Η μητέρα μου στο τηλέφωνο. Είναι κάπου έξω, έχει φασαρία και φωνάζει για να την ακούσω. ''Μαμά κοιμάμαι'' λέω και το κλείνω. Όμως ξυπνάω. Ξυπνάω και αναρωτιέμαι τι θέλω. Φτιάχνω καφέ και αναρωτιέμαι τι θέλω.Πλένω τα δόντια μου και αναρωτιέμαι τι θέλω. Δεν βρίσκω τί θέλω. Σοκάρομαι γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Θα μου πεις έλα τώρα το ήξερες οτι δεν ξέρεις τί θέλεις. Ναι, αλλά είναι διαφορετικό να είναι το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιείς το πρωί. Πριν καν πιείς καφέ. Είναι κάπως σκληρό . Ανοίγω τον υπολογιστή και σαν γνήσιο παιδί της γενιάς μου γκουγκλάρω τη λέξη θέλω. Τα πρώτα αποτελέσματα, τα πιο δημοφιλή με εκπλήσουν ανεπανόρθωτα. ''Θέλω να δω το σπίτι μου απο δορυφόρο'' , '' θέλω να κατεβάσω τραγούδια'' , ''θέλω να αδυνατίσω'' ,''θέλω να πεθάνω'', ''θέλω να δω τηλεόραση μέσω ιντερνετ'' , ''θέλω να μείνω έγκυος'', '' θέλω να αυτοκτονήσω'',''θέλω να κατεβάσω ταινίες'' , '' θέλω ένα γράμμα να σου γράψω'' , ''θέλω ένα γράμμα να σου γράψω με δυο λόγια να σου περιγράψω''.... Μετά απο αυτό αρχίζω να πίνω δειλά δειλά τον καφέ μου και ανάβω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Καταρχάς εντυπωσιάζομαι που λείπει απο τη λίστα το ''θέλω να πιω όλο το βόσπορο'' - νόμιζα βλέπεις οτι πάνω κάτω αυτό θέλαμε όλοι μας ... Έπειτα σκέφτομαι '' εγώ τι σκατά θέλω;''... Σίγουρα ξέρω τι δεν θέλω. Δεν θέλω τίποτα απο αυτά που θέλει η λίστα με τα δημοφιλή ''θέλω'' της γκούγκλ. Νιώθω κάπως περήφανος γιατί το σπίτι μου το έχω δει απο δορυφόρο, ταινίες και τραγούδια έχω κατεβάσει και όταν θέλησα να αδυνατίσω το κατάφερα. Το να μείνω έγκυος για μένα δεν είναι προοπτική και το θέμα με την αλληλογραφία το έχω λυμένο στη ζωή μου. Καταλήγω στο ίδιο ερώτημα. Τι σκατά θέλω;.. Βάζω τη Μάρκελλου το ''η ομορφιά του θέλω''... ''όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ογδονταδυό χρονών τσατσά σ' ένα μπουρδέλο, χωρίς δόντια να μασάω το κρουτόν και να διαβάζω Οθέλλο''... Ωραίο τραγούδι.. Αρκεί να μη μου συμβεί...Αν συνεχίσω να σκέφτομαι το ''θέλω'' μου , θα τρελλαθώ. Μήπως αυτό είναι που θέλω; Μήπως απλά θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι το θέλω ;

Ακατάσχετα νούμερο 1

Ξυπνάω. Παραπαίω. Πάω για ελληνικό. Πεθαίνει το γκαζάκι. Το μάτι της κουζίνας αργεί. Ανοίγω τον υπολογιστή. Πάω στον κήπο του φέισμπουκ. Κανένας φτερωτός μονόκερος δεν με επισκέφτηκε τη νύχτα. Κάτι πάπιες μόνο. Βάζω το καπέλο για να μη χτενίσω μαλλιά και πάω να πάρω τσιγάρα. Παίρνω δύο πακέτα. Επιστρέφω και ανοίγω το μπλογκ. Το μπλογκ μου δεν γράφει λατινικούς χαρακτήρες ! Ξαφνικά γράφει στα χιντι. Κι εγω δεν ξέρω χίντι ! Βάζω μερικές ξεχασμένες ροκιές στη διαπασόν. Καπνίζω ασταμάτητα απο βαρεμάρα. Και τι άλλο να κάνω σκέφτομαι ...Να πάω για μπάνιο; Κυριακάτικα αυτό θα ήταν αυτοκτονία. . Κοιτάζω το σπίτι μου λες και το βλέπω πρώτη φορά. Δεν με ενθουσιάζει. Έχω ανάγκη απο μία αλλαγή. Μία μεγάλη αλλαγή. Έχω κάτι το νου μου , αλλά περιμένω να γίνει για να το ανακοινώσω. Αν το πω, φοβάμαι πως δεν θα γίνει. Τι να μαγειρέψω ο εργένης, σκέφτομαι... Ρύζι λέω..Με λαχανικά. Βαρετό αλλά καλύτερο απο το τίποτα. Νομίζω δεν έχω καμία επαφή με την πραγματικότητα. Θέλω να μεταφερθώ λίγο στην Κρήτη να δω τον μπέμπη , τον ανηψιό μου.. Μετά να διακτινιστώ για λίγο στο Παρίσι και να πιω καφέ στα σκαλιά της Μονμάρτης. Και μετά θα ήθελα να κοιμηθώ. Πάνω σε μία αιώρα φυσικά στα νησιά Μπόρα Μπόρα. Κι άλλο τσιγάρο. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα γίνει, όπως έλεγε ο Γκίμπσον σε ένα θεατρικό έργο. Ακούω ραδιόφωνο. Μπαίνω στο τσατ του σταθμού και χαρίζω καλημέρες . Παίζει λούζιν μάι ριλίτζιον (αν το γράψω αγγλικά,θα γίνει χίντι).. Θυμάμαι πάντα το δημοτικό μ΄ αυτό το τραγούδι. έκτη δημοτικού ή πρώτη γυμνασίου ήμουν όταν η Μπρέντα μπήκε στο δωμάτιο του Μπράντον με ένα ραδιόφωνο στο χέρι και του είπε..Άκου, το καινούριο τραγούδι των ΑρΙΕμ..Τότε το πρωτάκουσα. Λίγους μήνες μετά και επιτέλους ξεπαρθενιάστηκε η Ντόνα. Το περιμέναμε χρόνια. Όλη η γενιά μου το περίμενε. Πήγαμε στο σχολείο με άλλο αέρα την επόμενη μέρα. Μιλάω με τη Μαρία. Απο το γυμνάσιο. Βρεθήκαμε στο φέισμπουκ. Τη θυμάμαι με ένα πανέμορφο λευκό πουλόβερ και ένα πανέμορφο χαμόγελο που πίσω του έκρυβε ένα μεγάλο μυαλό. Μιλάω και με την Εύη, την Κάλλια φυσικά.. Έψαχνα τον Γραφανάκη αλλά δεν τον έβρισκα.. Μεγαλώνουμε και χωρίζουμε. Αλλάζουμε. Χανόμαστε. Ότι και να γίνει όμως πάντα επιστρέφει η κούτρα σου σ' εκείνα τα χρόνια. Τα παιδικά. Στα αίματα στα γόνατα. Στη μυρωδιά των βιβλίων. Στα γέλια στην τάξη. Στις τιμωρίες. Στις εκδρομές..

Τέλειωσα με τον ελληνικό. Δεν θα ανάψω άλλο τσιγάρο. Το βράδυ πάλι. Αφού δεν μπορώ να το κόψω , το τιμωρώ. Μία του και μία μου. Θα το έχω στην αναμονή, έτσι για να μάθει...

Ούζο νηστικός

Ανάμεσα σε καρβουνιασμένα κουνουπίδια, συκώτια στην αναμονή, αντιστάσεις του θερμοσίφωνα κατεστραμένες,αδελφή που είναι μάνα τώρα,αδελφή που προσπαθώ να καταλάβω αν είναι ευτυχισμένη, τη Χρυσούλα που ανυπομονεί για την υλοποίηση του ονείρου ''Χρυσάκι'' κι ενός καζανακίου που μονίμως κάτι παθαίνει και που όπως ο επαγγελματίας υδραυλικός Κωστής- φίλος- είπε οτι είναι παλιό μοντέλο καζανάκι και δύσκολα θα είναι πάντα συνετό...εγώ είμαι εδώ και πίνω ούζο νηστικός..
Σ' αγαπώ σου ελεγα τόσα καλοκαίρια...
Αυτό το καλοκαίρι δεν σ' αγαπώ...
Αυτό το καλοκαίρι δεν σε μισώ...
Αυτό το καλοκαίρι λέω να σε ξεχάσω..
Κρατάω το ημερολόγιο μου στα κινέζικα..Πόσο οξύμωρο,αυτή η γλώσσα είναι η πιο ασφαλής..και είναι παράλληλα η γλώσσα που μιλιέται περισσότερο στον κόσμο..
我案 你 θα σου πω..έτσι για να μην μπορείς να καταλάβεις..Όχι οτι θα ήθελες να ξέρεις..
Μισό να βάλω το συκώτι..
Το παν είναι η καρδιά..
Παν σημαίνει σύμπαν..
Άρα η καρδιά είναι το σύμπαν..
Αρισμαρί στο συκώτι.. Δεντρολίβανο στα αθηναικά...

Νέος τρόπος φοροδιαφυγής του Ελληνάρα

Αμέσως μετά το μάθημα μου, είπα να πάω σε ένα απο τα σουπερμάρκετ της Άγκελα, με μισή καρδιά που θα έσκαγα τα λεφτάκια μου στην απόγονη του Αδόλφου,αλλά επειδή μεταξύ άλλων ήθελα να αγοράσω βότκα , ρεσσώ και μπόλικο ποπόχαρτο , είπα να πάω στο Λίντλ Ράιχ που τα χει και φθηνότερα ( 2 ευρουλάκια τα 50 ρεσσώ, ενώ 5 ευρουλάκια τα 10 στο Καγφούγ).. Γέμισα δυο σακούλες και πλήρωσα 20 ευρώ και κάτι ψιλά..Βγαίνοντας απο το σουπερμάρκετ, στα 10 μέτρα με περίμενε ένας λέτσος, άθλια ντυμένος , έτοιμος να μου ζητήσει χρήματα. Αντ'΄αυτού μου είπε '' να περάσω την αποδείξουλα σας απο το μηχάνημα?'' ''Λυπάμαι,δεν έχω'' απάντησα εγώ και προχώρησα... Στα 2 δευτερόλεπτα τρόμαξα. Λέω αμάν ! Μόλις αρνήθηκα έλεγχο απόδειξης απο την εφορία. Γυρνάω να δω και ο κυριούλης είχε πάρει την απόδειξη μιας πελάτισσας και την πέρναγε απο το μηχανηματάκι του. Για δες ! Καθόλου δεν ενοχλήθηκε που αρνήθηκα τον έλεγχο του. Μα γιατί να ενοχληθεί; Ήταν ελεγκτής; Όχι,προφανώς όχι. Και το μηχανηματάκι του τί μηχανηματάκι ήταν? Κοίταξα καλύτερα ! Α, μάλιστα ! Αυτά τα υπέροχα μινιόν λειζερούχα φωτοτυπικά σε μέγεθος ράβδου που πάντα λιμπιζόμουνα στους καταλόγους του Πλαισίου..Το πράγμα άρχισε να γίνεται πιο καθαρό..Οι πλούσιοι Ελληνάρες που θέλουν να φοροδιαφύγουν άλλη μια φορά, που θέλουν να παρουσιάσουν ψεύτικα και ανύπαρκτα έξοδα στην δήλωση τους, έχουν προσλάβει κακόμοιρους σαν αυτόν τον τύπο να μαζεύουν αντίγραφα αποδείξεων, τα οποία μετά θα εκτυπώσουν και θα παρουσιάσουν σαν δικά τους έξοδα. Έτσι, τη στιγμή που εγώ ή εσύ αγοράζαμε ποπόχαρτο απο το Λίντλ Ράιχ,ακριβώς εκείνη τη στιγμή αγόραζε το ποπόχαρτο του ο τάδε εφοπλιστής, ο τάδε μεγαλοδικηγόρος..Ή να στο πώ αλλιώς.. Να δεις πόσες αποδείξεις τέτοιες θα έχουν να μας πουλήσουν οι λογιστές μας όταν δεν θα έχουμε να δηλώσουμε έξοδα..

αυπνία ζωής και θανάτου

7.30 το πρωί Μεγ.Σάββατο και αφού έχω δει στο youtube για μία ακόμα φορά όλες τις εκπομπές του Σταύρου Θεοδωράκη..Απο την Αγγελική που έγινε Άγγελος μέχρι το αφιέρωμα στο Βατοπέδι,προσπαθώ να βρω ένα λόγο για να κοιμηθώ αλλά και την αιτία του κακού της αυπνίας μου.Αφού τον έκοψα τον νες ένα μήνα τώρα και πίνω μόνο ελληνικό και γαλλικό , δεν θα πρεπε να κοιμάμαι μία φυσιολογική ώρα;Δεν με παίρνει ο ύπνος ποτέ , παρα μόνο όταν δεν αντέχω άλλο.Όταν είμαι σχεδόν νεκρός θα πω absofuckinglutely dead και θα τεζάρω στο κρεβάτι,στον καναπέ..Όπου με βρει..Μέχρι τότε τι;
Νομίζω οτι ο λόγος της αυπνίας μου δεν είναι άλλος απο τη φοβία μου για το θάνατο, μόνο που δεν περιορίζεται σε μία υπαρξιακή φοβία αλλά έχει γίνει πλέον σχεδόν οργανική.Και εξηγούμαι.Φοβάμαι οτι το σώμα μου και το πνεύμα μου (ό,τι έχει απομείνει)αρνούνται πεισματικά να πάνε για ύπνο μη τυχόν και χάσουν κάτι απο αυτή τη ζωή.Διότι άνθρωποι είμαστε.Δεν ξέρεις απο πού θα σου έρθει και πότε.Μπορεί σε δύο ώρες απο τώρα ας πούμε να πέσει η πολυκατοικία και να με πλακώσει.Φυσικά και κοιμάμαι με μια σφυρίχτρα πάντα στο χέρι,αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό.Αν είναι λοιπόν να πεθάνω σε κανα δύωρο,άδικο δεν είναι το τελευταίο αυτό δύωρο της ζωής μου να το περάσω κοιμισμένος;
Η εφεύρεση ενός χαπιού ή μιας θαυματουργής βιταμίνης (βιταμίνες λέμε,όχι κόκες) που θα παρατείνει το 24ωρο για τον άνθρωπο πιστεύω θα βοηθούσε πολύ κόσμο και το σκεύασμα θα μοσχοπούλαγε। Εγώ πάντως θα το αγόραζα αμέσως।(Σιωπή) Μα γιατί κάθομαι και γράφω σ' ένα blog που έχει όλους κι όλους 2 αναγνώστες εκ των οποίων ο ένας είναι η κολλητή μου που ούτως ή άλλως θα της τα πω κι απο κοντά;Γράφω γιατί έχω κάτι να πω;Όχι!Γράφω γιατί αν δεν γράψω θα κοιμηθώ κι αν κοιμηθώ μπορεί κάτι να συμβεί και να πεθάνω ।Οκ,κι ο θάνατος μες στη ζωή είναι αλλά εγω δεν θέλω να χάσω ούτε ένα λεπτό απο την ζωή που μου αναλογεί।Αν είχαμε ένα χρονοδιάγραμμα στα χέρια μας,θα μπορούσαμε να ρυθμίσουμε τον χρόνο μας βρε αδερφε.Ξέρεις οτι θα πεθάνεις αύριο;Δεν κοιμάσαι!Πας μπουζούκια,κάθεσαι και γράφεις καλή ώρα,κάνεις ένα μπάφο για να δεις πώς είναι (ναι,υπάρχουν και κάποιοι που δεν ξέρουν πώς είναι , το άκουσα κι αυτό τελευταία),κάνεις σεξ μέχρι το ξημέρωμα,πας και βρίσκεις παπά μέσα στη νύχτα και σε παντρεύει και με την ευκαιρία τον κλείνεις και για την κηδεία.Πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις!Ή απο την άλλη,ξέρεις ότι θα πεθάνεις σε 30 χρόνια;Κάνεις ένα ωραιότατο αφρόλουτρο,κοιμάσαι αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων του star και ξυπνάς την ώρα του μεσημεριανού φαγητού!Βόδι!και χέστηκες και για το γράψιμο και για τους γάμους και τα πανηγύρια...Πάω να κάνω έναν ελληνικό...

...

Μετράω λάθη

Μετράω την δυστυχία των άλλων - η δικιά μου φοροαπαλάσσεται

Τα χρόνια...

Τα χρόνια και τα χιόνια. Σαν αστείο.

Ξαφνικά κρυώνω...

Τα μεγάλα μου πάθη τα βρήκα κρυμμένα στις γωνίες των δρόμων.

Απροειδοποίητα πάθη.

Αναμενόμενα λάθη.

Το τώρα το δικό μου θυμάται το πριν και δεν περιμένει το μετά.

Άδικο, θα πεις.

Πες ό,τι θες , μόνο μη με λυπηθείς.

Άσε μου το δικαίωμα να καθυστερώ τις ομοιοκαταληξίες.

Να μη μετράω στίχους , συλλαβές και συναισθήματα...Αξίες σαν αυτές της μουσικής...

Ν' αφήνω αποσιωπητικά στο πέρασμα μου..

Όπως κάνουν μόνο τα παιδιά...

Με παίζεις ;