Ο μονόλογος του Ριχάρδου - Σημείωμα αυτοκτονίας

Στον Ody…

Γράφω ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Έχω γράψει πολλά τέτοια κατά καιρούς αλλά πάντα στο τέλος τα σκίζω και τα πετάω στα σκουπίδια ,μερικές φορές τα καίω με το τσιγάρο μου. Για να ζήσω; Δεν ξέρω. Είναι Τετάρτη βράδυ. Ένα υπέροχο βράδυ του Νοέμβρη με δροσερό αεράκι στο μικρό μας μπαλκόνι. Ένα ανοιξιάτικο βράδυ του χειμώνα. . Για μένα έχει μεγάλη σημασία η μέρα που θα αυτοκτονήσω. Ο καιρός. Πρέπει να είναι μία όμορφη ημέρα. Μία μέρα απενοχοποιημένη. Απόψε είναι τόσο όμορφα. Δεν με νοιάζει που την άλλη βδομάδα κάποιοι περιμένουν να πληρώσω την πιστωτική. Δεν με νοιάζει που έχει χαλάσει το αυτοκίνητο μου εδώ και τέσσερις μήνες. Δεν θέλω να το επισκευάσω. Με τα πόδια είναι καλύτερα. Είναι πιο όμορφη η πόλη με τα πόδια.

Από μικρός φοβόμουν τα ύψη γι αυτό θα αυτοκτονήσω από ψηλά. Θα πέσω από την ταράτσα της πολυκατοικίας μου. Εγώ, ένας ένοικος του ισογείου , θα ανέβω στην ταράτσα και θα πέσω. Από κάτω υπάρχουν τέντες γι αυτό και πρέπει να κάνω ένα άλμα . . Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας. Κάθε φορά το σκέφτομαι, πίνω για να το κάνω και μετά το μετανιώνω. Κάνω πίσω. Όχι γιατί φοβάμαι τον θάνατο, αλήθεια, τον επιζητώ. Φοβάμαι την πτώση. Κι αν έβρισκα άλλο τρόπο; Πάλι τα ίδια. Φοβάμαι τον πόνο. Το μαχαίρι και το αίμα, τα χάπια και τον πόνο στο στομάχι. Δεν έχω ανακαλύψει κάποιον ανώδυνο τρόπο μέχρι σήμερα. Γι αυτό και κάθε βράδυ που πέφτω για ύπνο, παρακαλάω το Θεό ή το Σατανά- ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σε ακούσει πρώτος- να με πάρει την ώρα του ύπνου. Να φύγω από αυτόν τον γαμημένο κόσμο ήσυχα. Να μην ξυπνήσω. Όταν την επόμενη μέρα ξυπνάω και συνειδητοποιώ ότι είμαι ακόμα ζωντανός, θυμώνω.

Μαλακίζομαι συνέχεια. Κάποιες φορές είναι βαρετό. Οι τσόντες στον υπολογιστή κάνουν δουλειά, δεν λέω, αλλά μέχρι ένα σημείο. Από κάποια στιγμή και μετά τα έχεις δει όλα. Αυτό που με καυλώνει είναι τελικά η χαρά. Καυλώνω όταν είμαι χαρούμενος. Γι αυτό και θέλω να αυτοκτονήσω, δεν είμαι χαρούμενος. Σπάνια. Έχω έναν διαδικυακό κήπο. Στο facebook. Βρίσκω ζώα στον κήπο μου, όπως και στους κήπους των άλλων . Έχω εθιστεί. Παίρνω μεγάλη χαρά όταν βρίσκω τον κόκκινο σκίουρο Νάτκιν .Όταν βρίσκω ένα ελάφι, ένα μυθολογικό τέρας ή έναν ασβό. Σχεδόν θέλω να τραβήξω μαλακία από τη χαρά μου. Με τους ανθρώπους δεν ξέρω τι θα κάνω. Δυσκολεύομαι. Όσοι πίστεψα αποδείχτηκαν βλάκες. Και αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι ότι επαληθεύεται μία φράση που μου είχε πει η μητέρα μου. «Μικρέ Ριτσαρντ , να θυμάσαι κανένας δεν θα σ αγαπήσει ποτέ όσο η μητέρα σου»… Ήθελα πάντα κάποιος να μ’ αγαπήσει πιο πολύ από τη μητέρα μου. Μάλλον ήθελα πολλά. Δεν έχω περουσιακά στοιχεία για να πεις ότι πρέπει να αφήσω κάτι σε κάποιον. Τον υπολογιστή μου δεν τον αφήνω σε κανέναν. Τον έχω κλειδώσει με κωδικό, δεν θα μπορούν να τον ανοίξουν. Το αυτοκίνητο μου είναι για απόσυρση. Ούτε για απόσυρση… Για να το δεχτούν, θα πρέπει να κινείται.

Μικρός ήθελα να γίνω χορευτής- έγινα. Σπούδασα και δούλεψα. .Καμμία επιτυχία. Καταστροφή.

Πριν πέσω θα στείλω μέηλ στη φίλη μου τη Σου . Αγαπητή Σου, απόψε αυτοκτονώ χωρίς δισταγμό και με απόλυτη συνείδηση. Μη νιώσεις ενοχές και πόνο. Είναι το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ για τον εαυτό μου. Επιτέλους θα βρω την ηρεμία που αναζητώ τόσα χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Ενημερώνω εσένα γιατί σε εμπιστεύομαι. Θέλω κίτρινα τριαντάφυλλα στην κηδεία. Τα λατρεύω και παρόλα αυτά ποτέ κανείς δεν μου τα πρόσφερε .Επίσης πες στη μητέρα μου να κλείσει τον θερμοσίφωνα. Ελπίζω να περάσεις μια όμορφη ζωή. Σε φιλώ. Ριτσαρντ, νεκρός πια.

Πάλι δεν τα κατάφερα. Με έπιασε ίλιγγος στη θέα του δρόμου από τόσο ψηλά. Το χασίσι δεν βοήθησε καθόλου. Σκέφτηκα το acqua forte . Θα πονέσει πολύ όμως και μπορεί να κρατήσει ο πόνος για ώρα. Θα κάψω το τελευταίο μου σημείωμα αυτοκτονίας. Έτσι και το βρει η μητέρα μου θα θυμώσει πολύ. Δεν μου επιτρέπει να αυτοκτονήσω. Θεωρεί την αυτοκτονία αποτυχία. Μου απαγορεύει την αποτυχία. Τώρα που το σκέφτομαι , με έναν τρόπο μου απαγορεύει και την επιτυχία. Θα ξαναστείλω μέηλ στη Σου. Σου, συγγνώμη για την αναστάτωση. Πάλι δεν τα κατάφερα. Θα σε κρατάω ενήμερη, Ρίτσαρντ.

Πίνω καφέ. Κάνω χασίς . Πίνω τεκίλες μετά τον καφέ και τρώω γλυκά μετά το χασίς. Έχω πάρει κιλά. Λίγα χρόνια πριν το σώμα μου ήταν τόσο αδύνατο και τόσο γραμμωμένο. Πήγαινα γυμναστήριο 4 φορές την εβδομάδα. Τώρα δεν αντέχω να περάσω ούτε απ’ έξω. Κουράζομαι και μόνο στη σκέψη. Το σώμα είναι μάταιο. Ο εγκέφαλος μετράει πιο πολύ. Όλα είναι εκεί.

Μέχρι πριν κάποια χρόνια πηδιόμουν ασύστολα. Έβρισκα νόημα στο πήδημα. Με την Γκουέν, τη Ρόζμαρυ , τον Φριτζ. Τώρα δεν με ενδιαφέρει το σεξ. Για έρωτες και αγάπες, δεν το συζητώ φυσικά. Δεν πιστεύω στις σχέσεις γιατί δεν πιστεύω στις ανθρώπινες σχέσεις .

Θα τραγουδήσω. Μου αρέσει να τραγουδάω . Διάφορες λέξεις μου έρχονται στο μυαλό. Ασύντακτα. Μια δικιά μου αυτοσχέδια μελωδία κάθε φόρά.-σ’αυτό το σημείο πρέπει να σας ενημερώσω ότι ο μαλάκας ο συγγραφέας δεν μου έχει γράψει αυτές τις λέξεις κι έτσι εγώ κάθε φορά, σε κάθε παράσταση πρέπει να αυτοσχεδιάζω με αποτέλεσμα να αγχώνομαι και να ντρέπομαι και να θέλω πραγματικά να αυτοκτονήσω. ( αυτοσχεδιάζει με 6-7 λέξεις )

Γράφω σημειώματα αυτοκτονίας. Κάθε μέρα 2-3 . Νιώθω γραφικός. Ανοίγω το λεξικό να πάρει στροφές το μυαλό μου. Να αναγκαστώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από το θάνατο.

Εθελοντικός/ εθελοντισμός/εθελοτυφλώ/εθελούσιος/εθίζω/έθιμο/εθιμοτυπια/εθιμοτυπικός/εθισμός/εθνεγερσία/εθνεγέρτης/εθνικισμός/εθνικιστής/εθνικοποίηση/εθνικός/εθνικοσοσιαλισμός/εθνικότητα/εθνογλωσολογία/εθνοκάθαρση/εθνολογία/θάνατος

Μα ήμουν στο έψιλον.

Κλείνω το λεξικό. Για την ακρίβεια το σκίζω και το πετάω στα σκουπίδια. Δεν το θέλω . Αυτό το λεξικό είναι αυτόνομο. Κάνει ότι θέλει.

Μ αρέσει να φτιάχνω δικές μου λέξεις. Παράδειγμα. Πώς λέγεται αυτός που πειράζει τα σπυράκια στο πρόσωπο του? Σπυραχτείρι !

Πώς λέγεται αυτός που εδώ και μια εβδομάδα προσπαθεί να αυτοκτονήσει αλλά είναι αδύναμος? weeck ! Ναι ,δεν το καταλαβαίνεις με την πρώτη ,πρέπει να το δεις γραμμένο. W E E C K … από το week και το wick !