Το σκρίνιο

Το σκρίνιο υπήρξε. Κάπου εκεί στο ογδόντα. Σήκωσε δίσκους. γυαλικά, ασημένια μαχαιροπηρουνα και κεραμικά. Σήκωσε μνήμες. Χωρίσματα για παιδικά δωμάτια και πικ απ έτοιμα να παίξουν. Το σκρίνιο είναι μύθος. Το σκρίνιο είναι μια γενιά. Το σκρίνιο χάθηκε και μπήκαν τα ράφια. Τα άθλια μοντέρνα ράφια. Το σκρίνιο μου λείπει. Μπροστά απο το σκρίνιο τα πάρτυ γενεθλίων των παιδιών. Πίσω απο το σκρίνιο οι παιδικοί έρωτες. Εγώ και το σκρίνιο. Εσύ και το σκρίνιο. Το σκρίνιο. Φωτογραφίες με τον πατέρα στο σκρίνιο. Φωτογραφίες με εμένα και το σκύλο μου στο σκρίνιο. Δύο ξένα - μα τελικά πολύ γνωστά- κορίτσια φωτογραφίζονται μπροστά απο αυτό το ίδιο γαμημένο , λατρεμένο σκρίνο. Εσύ πήρες μία πόζα μπροστά απο αυτό το σκρίνιο.
Το σκρίνο. Το σκρίνιο μου προσάνναμα για τζάκι. Το σκρίνιο μου , το σκρίνιο μου,το σκρίνιο μου...